Vietnam: All time favourite

14 januari 2019 - Ho Chi Minh City, Vietnam

28-5

Vandaag dan eindelijk op naar Vietnam. Een van de landen in Azië waar ik het meest naar uit keek. Ik denk dat deze grensovergang de vlotste van allemaal was tot nu toe. We moesten de bus uit, paspoorten afgeven, zo’n 30 meter lopen, bus weer in en we waren in Vietnam. Helemaal top! Bij aankomst in het hostel in “Ho Chi Minh” gingen we gelijk rond de tafel zitten om alles te bespreken voor onze motorbike trip. We zijn namelijk van plan om met z’n 4e (Ik, Leon, Merle en een Nederlands meisje Mel die een dag later komt) motors te gaan kopen en heel Vietnam van zuid naar noord door te cruisen. Iets wat enorm populair is onder backpackers in Vietnam. En laat Vietnam er nou het geschiktste land voor zijn. Dingen zijn zo makkelijk in dit land en bijna alles kan er. Binnen een uur hadden we al afgesproken met 2 andere backpackers die van noord naar zuid gereden waren en hun motor wilden verkopen. Zo goed als iedere backpackers rijdt de hele trip op een “Honda Win”. Omdat de motor erg makkelijk te bedienen is, denk aan het schakelen, en als je brokken hebt, de onderdelen voor deze motor (omdat hij zo populair is) zijn door het hele land te verkrijgen. Beide motoren bekeken en besloten om de dag erna wat dingen af te spreken. Het was namelijk zaterdag en onze eerste dag in Vietnam wat betekend dat er gedronken moest worden :)

29-5

Vandaag meerdere bikes bekeken en getest of ze ons bevielen. En aan het eind van de dag waren we alle 4 een paar honderd dollars lichter, maar een toffe bike rijker! :)

Uiteraard lieten we ze alle 4 bij de garage volledig nalopen en werd alles dat nodig was gerepareerd of vervangen. Alles werd betaald door de verkopende backpackers met als deal dat we ze dan zouden overnemen, wat we uiteraard een goede deal vonden. 

30-5

Vandaag onze trip deels gepland met een aantal plekken waar we sowieso willen stoppen. In de middag een taxi naar het FedEx postkantoor genomen met Leon omdat hij er een pakketje zou moeten ophalen en ik kon dan mooi wat spullen naar huis sturen. Zijn pakketje bleek er echter niet te zijn en het naar huis sturen van spullen bleek meer dan € 150,- te zijn wat ik natuurlijk veel te veel vond. Tijdens de terugweg begon ik me steeds slechter te voelen met als resultaat dat ik ziek in bed lag met hoge koorts, diarree, niks kunnen eten/drinken, hoofdpijn, uitdroging). Rest van de dag en nacht op en neer gerend van bed naar toilet en terug. 

31-5

Een verschrikkelijke nacht achter de rug, voelde me iets beter maar nog steeds niet top. Voor de 2e keer tekenen van voedselvergiftiging. Erg vervelend omdat we gepland hadden om vandaag te starten aan onze trip. In de ochtend nog extra rust gepakt zodat Leon en ik in de middag de dames konden leren rijden aangezien ze beide nog nooit op een handmatige motor gereden hadden. Toen ze het eenmaal doorhadden reedt ik naar het normale hoofdpostkantoor van Ho Chi Minh waar ik uiteindelijk mijn spullen naar Nederland heb laten sturen voor ca. € 25,-, wat een stuk betere prijs is.

1-6

Vandaag dan eindelijk onze motorbike trip gestart en wat waren we allemaal enthousiast. Het duurde even voordat we allemaal comfortabel en vertrouwd op de motor zaten, helemaal omdat onze trip startten in het centrum van Ho Chi Minh, wat letterlijk een chaos is. Stel je de volgende verkeerssituatie voor: gigantische kruispunten waar alle verkeersdeelnemers van alle kanten komen. Groen verkeerslicht betekent “Gaan”, geel verkeerslicht betekent “Gaan” en een rood verkeerslicht betekent “Ik kan nog steeds gaan joh”. Kortom een regelrechte chaos met de eerste keren angst voor je leven, haha. Eenmaal buiten het centrum werd alles snel rustiger en konden we allemaal op ons gemak aan onze motor wennen. De eerste trip eindigde in een plaatsje ten zuiden van de drukke stad, genaamd “My Tho”. Bij aankomst direct de middagtour geboekt door de Mekong Delta. De plek waar de machtige rivier Mekong opsplitst in vele lijnen die verbonden zijn met de oceaan. Tijdens de tour werden we met een boot naar diverse eilandjes gevaren waar we lokale verse honing mochten proeven, fruitsoorten, kokoskoekjes en andere lekkernijen. Vanuit daar door naar een geweldig mooi en smal stroompje binnen een eiland waar we een aparte peddel tocht kregen met natuur die ons in de jungle lieten wanen. De tour werd afgesloten met de zonsondergang over de delta en tocht langs rivierbomen met enkele vuurvliegjes. Bij lange na niet zoveel als wat ik in Maleisië gezien heb maar nog altijd mooi om te zien.

2-6

De tweede dag besloten om terug omhoog te touren maar deze keer reden we om het drukke Ho Chi Minh heen. We besloten om de populaire oorlog tunnels over te slaan waar de stad bekend om staat en door te rijden naar boven zodat we wat kilometers konden maken. De dag eindige in “Dau Giay”.

3-6

Vandaag besloten we om alvast de olie te vervangen per motor zodat alles goed en soepel blijft werken. Ook werden de eerste reparaties uitgevoerd: Mel had een losgebroken bagagerek wat snel terug gelast werd, Leon’s verbinding met z’n uitlaat werd vervangen zodat hij niet meer zo luid was en Merle liet haar richtingaanwijzer en koppeling vervangen omdat ze per ongeluk haar motor op z’n kant liet vallen. Ik had gelukkig nog geen brokken. Eenmaal klaar snel koers gezet richting “Mui Ne”, een kustplaatsje waar we rust gaan pakken. Onderweg wel 2,5 uur gepauzeerd omdat we de eerste show te zien kregen van het Vietnamese regenseizoen. 

4-6

Lekker uitgeslapen omdat we allemaal redelijk gebroken waren van de kilometers die we er al op hadden zitten. In de middag besloten om wat dingen te gaan ondernemen. Zo zijn we naar de “Fairy Stream” en de “Red Sand Dunes” geweest. De Fairy Stream is een natuurlijk stroom water die zijn weg door heuvels van rood en wit/grijs zandsteen gebaand heeft. Dit zorgt voor mooie zandsteen sculpturen/torens. Om de dag te eindigen bezochten we de rode zand duinen, een klein woestijnachtig gebied met fijn rood zand. Zonsondergang bekeken en met sledes van de duinen gegleden. Heerlijk vermaak! Inmiddels was ik ook officieel gedoopt als tourguide voor de hele trip door Vietnam omdat niemand een goed gevoel voor richting en navigatie had behalve ik. Vond het geen probleem omdat ik het leuk vind om te doen en het wel gewend ben om de leiding te nemen :)

5-6

Vandaag was het Merle’s verjaardag en we konden geen betere manier bedenken om haar verjaardag en de dag te starten dan zonsopkomst in de “White Sand Dunes”. Om 04:15 uur vertrokken we vroeg in de morgen omdat het een aardig stukje rijden was en we de zonsopkomst niet wilden missen. Het is een groot duin gebied met fijn wit zand wat ervoor zorgt dat het op een grote woestijn lijkt. Een magische plek met een prachtige zonsopkomst. Vanuit daar door gereden naar “Dalat” via de bergpas. Eindelijk konden we dan gedag zeggen tegen drukke wegen en genieten van het mooie Vietnamese landschap. Onderweg voor het eerst benzine gedronken. We kwamen op de top van de berg een lokaal gezinnetje tegen wat met z’n 3e naast hun scooter zat omdat ze geen benzine meer hadden. Ze spraken geen Engels en wij geen Vietnamees maar naar een paar minuten kregen we duidelijk gemaakt dat wij ze wel wilden helpen door benzine af te staan. Helaas hadden we geen slang waardoor we 5 minuten langs de weg naar bruikbaar afval hebben lopen zoeken. Met als eindresultaat: 5 lange plastic rietjes die we aan elkaar getaped hadden om zo wat brandstof van onze tanks naar hun tank te hevelen. Nadeel dat je daardoor een flinke scheut benzine je mond inzuigt tijdens het begin. Het warme bedank van de locals was het meer dan waard. Andersom waren we eens zo blij geweest. Helaas stopte Mel’s bike al erg snel maar hadden we het geluk dat er een touringcar stopte die aanbood Mel en haar bike mee te nemen naar Dalat voor een flinke prijs, met helaas geen ander alternatief in de bergen is ze ermee akkoord moeten gaan. Jammer want ze miste daardoor een mooi stuk van de bergpas. Eenmaal in Dalat kregen we een bericht van Mel dat ze een hostel gevonden had wat net geopend was en de eigenaar had aangeboden om een volledig gratis verjaardagfeest te organiseren voor als we aankwamen met taart en een gezamenlijk familie diner. Wat zijn de locals in Vietnam toch fantastisch! Uiteraard hadden we Merle natuurlijk niks verteld waardoor het voor haar een grote verassing was. Stiekem kwam het voor iedereen heel goed uit omdat we de laatste anderhalf een voorproefje kregen van hoe het is om een motor te rijden tijdens het regenseizoen. We waren volledig doorweekt, koud en allemaal redelijk humeurig omdat het allemaal niet snel genoeg kon gaan op dat moment. Maar eenmaal in het hostel met het warm onthaal, heerlijk douche en geweldig voedsel, was alles snel weer goed.

6-6 

Ook hier in Dalat is genoeg te doen om een paar nachten te blijven wat we ook gaan doen. Vandaag de dag goed benuttigd door naar de plaatselijke koffieplantage en de grote ElephantWaterfalls te gaan. De koffieplantage wordt druk bezocht omdat ze er de speciale “KopiLuwak” produceren. De duurste en volgens vele de beste koffie ter wereld. Wat de koffie zo speciaal maakt is het volgende: “Luwak”, een soort wezels, eten de koffiebessen en verteren ze, waarna de pitten tijdens de ontlasting er weer uit komen. Deze pitten worden vervolgens gewassen, gedroogd en geroosterd waardoor er “Kopi” (koffie) van gezet kan worden. Dit hele proces zorgt voor een bijzondere smaak. En omdat de ontlaste bessen moeilijk te vinden zijn is de prijs enorm hoog en heeft de koffie een exclusief karakter. Omdat deze koffieplantage een aantal wezels houdt is het proces een stuk goedkoper, nog steeds erg prijzig maar ik moest het natuurlijk proberen. Ik werd er voor het eerst kennis mee gemaakt toen ik een aantal jaar geleden de film “The Bucketlist” heb gezien met Morgan Freeman en Jack Nicholson, en nu kan ik het van mijn “Bucketlist” afstrepen :) de rest van de dag bij de ElephantWaterfalls doorgebracht waar we lekker veel rond geklauterd hebben om maar zo nat mogelijk te worden haha.

7-6

Dalat is vooral bekend vanwege het canyoningen in de omgeving. Omdatik canyoning zelf begeleidt kon ik dit natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan. De boeking was de dag ervoor al gemaakt en na een kleine rit en wat touwoefeningen op het droge kon we gaan beginnen. Blijft nog steeds een van mijn favoriete buitensporten. Al glijdend, springend en abseilend van watervallen af, prachtig. In totaal 1 grote droge abseil, 2 grote natte abseils door een waterval, 3 sprongen (6, 9 en 11 meter) en verschillende tokkels/kabelbanen in het water (ene keer erover heen, andere keer liet je halverwege het glijden los zodat je naar beneden in het water viel. LOVE IT! 

8-6

Vandaag was het weer tijd om te gaan touren, kilometers maken. Omdat we de Ho Chi Minh trail/road wilden gaan doen moesten we vanaf Dalat langzaam onze weg naar het westen gaan banen. Een mooie weg nam ons langzaam de bergen in met geweldige uitzichten. Helaas kwamen we niet zo ver als gepland. Na een halve dag rijden kwam onze route uit op een offroad pad wat steeds steiler en steiler werd met enorm rotsblokken verspreidt over het pad. Diverse keren aan locals gevraagd of we nog goed zaten en met hun advies op zak toch maar doorgereden, verder en verder de jungle in. Helaas kwam onze trip die dag tot een einde omdat het pad eindigde bij een rivier waar de brug weggespoeld was en het te diep was om doorheen te rijden. Gelukkig was er op die plek een klein berg dorpje wat in handen en voetentaal aanbood om er de nacht door te brengen bij een lokale familie en met hun te dineren. De volgende dag zouden wat mannen voor ons de motoren over de rivier tillen met z’n allen omdat het water dan ietwat lager zou staan. We hebben een geweldig mooie tijd gehad met de familie waar we spellen met ze speelden, aten en sliepen. Wat kan het toch mooi zijn om van alles te delen zonder ook maar een woord te kunnen wisselen. Een heerlijke maaltijd en een flinke lading zelf gebrouwen rijstwijn zorgde voor een goede nachtrust.

9-6

Helaas vroegen ze in de ochtend wel een goede prijs voor het helpen. Het was het waard en met geen andere keus moesten wel. Via foto’s legden ze ons uit dat er ons flink wat te wachten stond aan de andere kant van de rivier. Het jungle pad werd daar namelijk erg smal en nog steiler dan we ervoor gehad hadden. Met enorme gaten en afgronden aan de zijkanten was het niet mogelijk om het te rijden. Omdat de motoren voor de dames te zwaar waren om tegen te houden moesten Leon en ik steeds samen een motor naar beneden tillen waarbij we met al onze kracht de motoren probeerde tegen te houden en af te remmen. Vervolgens weer het pokken stuk omhoog klimmen voor de volgende motor. We hadden meer dan een halve dag nodig om ons een kleine 10 kilometer te verplaatsen naar een plek waar de weg eindelijk weer verhard was. We waren gesloopt en nog nooit zo blij geweest om een verharde weg te zien. Na een flinke pauze snel onze weg vervolgd naar ons overnachtingsplek: “Buon Ma Thout”.

10-6

Omdat de bikes enkele opdonders gekregen hadden, gebroken spiegels, gebroken rem, scheef stuur, etc… besloten we om de dag te beginnen met een garagebezoek. Binnen 1,5 uur was alles weer gefixt en het kosten ons niet eens heel veel. Snel vertrokken naar de volgende bestemming: “Pleiku”. We kunnen inmiddels zeggen dat we graag vroeg in de ochtend vertrekken zodat we het grootste deel van de kilometers erop hebben zitten voordat het te warm wordt. Het wordt gedurende de dag namelijk enorm heet. Gelukkig weten we het steeds zo uit te kienen dat we een accommodatie hebben voordat het begint te regenen. Omdat Leon vegetariër is zijn we allemaal erg verslaafd geraakt aan de veggie maaltijden, heerlijk. Duurt soms een poos voor we het duidelijk gemaakt krijgen dat er geen vlees in mag zitten maar het lukt vaak wel. Deze keer moesten ze het zelfs speciaal voor ons gaan halen ergens anders, maar omdat ze zo ontzettend aardig waren kregen we de volledige maaltijd gratis. Ze wilden namelijk laten zien hoe vriendelijk en gastvrij ze waren. Super tof! :)

11-6

In de ochtend weer snel even langs de garage gereden omdat iemand de tankdop van Mel gestolen had, vervelend maar zonder kun je niet gaan rijden. Toen snel vertrokken omdat we vandaag meer dan 200 kilometer op de planning hadden staan. De bestemming was “KhâmDúc”. Onderweg kwam mijn hele stuur los te zitten waardoor we even bij een garage moesten stoppen. Maar wederom lieten ze de Vietnamese vriendelijkheid zien door het gratis te fixen, geweldig! Wat een super trip was het vandaag. De route die ons door de bergen nam was prachtig. Geweldige uitzichten met alleen hier en daar slechte stukken in de weg waarbij de brokken beton letterlijk uit de weg omhoog steken. Deze keer niet op tijd binnen waardoor we voor het eerst onze nieuwe motorponcho’s konden gaan testen. Een poncho die groot genoeg is voor jezelf en al je bagage achterop. Ideaal! Ook waren we helemaal niet nerveus meer elke keer als we de politie stops zagen. Meerdere mensen hadden ons namelijk al verteld dat ze alleen auto’s en vrachtwagens aanhouden voor controles. En vaak lachen en zwaaien ze gewoon vrolijk naar ons. Betekende natuurlijk niet dat we nu roekeloos konden gaan rijden. Nog steeds geen onnodige risico’s nemen en gewoon stoppen voor elk rood licht ook al gaan alle andere vervoersmiddelen gewoon door. Worden we aangehouden dan hebben we ons plan al klaar: we hebben allemaal ons geld weggestopt en wat kleingeld op zak waarmee we ze kunnen afkopen om door te rijden wat erg normaal is. Hun blij, wij blij en beide partijen rijden weer verder. Zelfs al heb je een motorrijbewijs, dat is hier alsnog niet geldig, je moet een Vietnamees motorbewijs hebben wat lang duurt om te halen. 

12-6

In de ochtend snel even het mooie meer bezocht wat op loopafstand van ons guesthouse lag en vervolgens na een heerlijk ontbijt en een sugercane (gezond zoet sap geperst uit stammen) vertrokken richting “Hoi An”. Ook dit deel was nog steeds erg mooi en de bergen rond de route werden langzaam heuvels die weer overgingen in de kustlijn. In de avond weer een keer lekker uit geweest omdat het zo goedkoop was :)

13-6

Vandaag lekker lang uitgeslapen en de rest van de dag niet veel gedaan vanwege een heerlijke kater :) Aan het eind van de middag toch maar besloten om iets te gaan doen wat uitliep in een bezoekje aan de lokale market met zonsondergang over de rivier.

14-6

In de ochtend lekker vroeg met de motor vertrokken voor een trip naar “My Son”. Een plek waar oude tempels uit de 7e eeuw vandaag de dag te bewonderen zijn als mooie ruïnes. We kozen er expres voor om vroeg op de dag te gaan zodat het nog niet te heet was om rond te lopen. Werd echter in de ochtend al erg warm met temperaturen rond de 40 graden. Het zweet rolt letterlijk non-stop van je lichaam. Dit keer waren we maar met z’n 3en omdat Mel in het centrum bleef voor de populairste reden onder veel backpackers. Veel reizigers stoppen in Hoi An om kleding (maatpakken/jurken/etc.) te laten maken. Het plaatsje is in de jaren uitgelopen tot een ware handelsplek waar veel stoffen over de vloer gaan, wat natuurlijk gezorgd heeft voor tientallen kleermakers. Persoonlijk snap ik ergens wel waarom ze het laten doen, het is namelijk een stuk goedkoper dan thuis. Maar het kost nog steeds tientallen tot honderden dollars voor een volledig pak met overhemden of fancy jurken, wat ik als backpacker echt niet te besteden heb. Daarbij komt kijken dat je alles direct verpest door het in je backpack te proppen. De dag afgesloten met een heerlijke duik in de oceaan en relaxen op het strand met een prachtige kleurrijke zonsondergang.

15-6

Eindelijk was het dan zover, een van de mooiste, dan wel niet HET mooiste gedeelte van de Vietnam motorbike route: de “Hai Van Pass”. We reden van Hoi An naar “Hue” waarbij je kunt kiezen om met een tunnel door het nationaal park te rijden of je kiest voor een geweldig prachtige bergpas die rond en door het nationaal park loopt. En het was veruit het mooiste gedeelte wat we tot nu toe gereden hebben. Wat geeft het een heerlijk gevoel om over die pas te cruisen met adembenemende uitzichten. Onderweg gestopt om de top van een berg te beklimmen met de bikes. De motoren vonden het niet erg leuk maar ze haalden het. Wat mooie groepsfoto’s met andere cruisende backpackers rijker en we vervolgden onze weg verder naar Hue. Wat een mooie dag!

16-6

Er zijn culturele en historische dingen te bezoeken in Hue zoals The Royal Palace, Emperial Tombes, etc. Maar we kozen er allemaal voor om naar het “Bach Ma National Park” te rijden. Waren we gisteren echter al langs gereden maar we besteedden liever onze tijd aan terugrijden en een prachtig stuk natuur zien met hikes dan rondlopen in de stad. (we hadden wat foto’s opgezocht en vonden het wel prima na de honderden tempels/pagoda’s/etc.) Direct nadat we van de snelweg kwamen schoot mijn ketting een aantal keer van de tandwielen, simpel zelf op te lossen voor een paar minuten, maar de ketting moest toch ergens bij een garage ingekort worden. We besloten dat de dag erna te doen aangezien ik zo door kon rollen naar het bezoekerscentrum van het park. Ticket gekocht, bikes geparkeerd en met transport 16 kilometer het park omhoog in naar het hoogste punt op de berg. Daar een guesthouse geboekt wat eigenlijk veelte duur voor ons was, maar helaas was het de goedkoopste daar in de bergen. toen direct het park in gegaan om wat natuur trails te gaan bewandelen. We kwamen bij een prachtige canyon aan die ons via een mooi natuurpad langs allerlei watervallen bracht die een voor een 5 heldere emerald kleurige meren vormde. De trail sloot af met een waterval van meer dan 70 meter waar we wat mooie kiekjes genomen hebben. De avond lekker in slaap gevallen met de geluiden van de jungle, er is geen betere manier om in slaap te vallen.

17-6

De dag ervoor besloten om erg vroeg op te staan (04:30 uur) om direct te starten met de wandeling naar de top van de berg, zodat we er de zonsopkomst over het nationaal park konden gaan aanschouwen. De rest besloot echter om te draaien en voor hun bed te kiezen omdat het super comfortabel was. Ik kon het niet laten om toch te gaan en ben blij dat ik het gedaan heb. Met een half uur omhoog was ik precies op tijd voor de eerste glimp van de zon. Vervolgens heb ik anderhalf uur genoten van de rust op de top in de summitpagoda en heb de natuur volledig in me opgenomen. De weg naar beneden een ander pad gekozen dat dwars door de jungle ging. Wederom mooie bomen gezien en minstens 10 bloedzuigers van mijn enkel en schoen moeten verwijderen. Deze keer gelukkig steeds op tijd voordat ze begonnen te zuigen. Bij terugkomst (07:15 uur) lag de rest nog steeds te slapen waardoor ik besloot ook nog maar wat uurtjes mee te nemen. Na het ontbijt besloten de anderen toch ook maar 2 uurtjes uit te trekken voor de wandeling omdat ze hoorden wat ze gemist hadden, haha. Lekker me-time genomen dus. Toen ze terugkwamen direct vervoer naar beneden geregeld om met de bikes weer verder te gaan. Onderweg gelijk even bij een garage gestopt om mijn ketting in te laten korten. Voor het avondeten weer gestopt in Hue om daarna in het pikkedonker langs de kust richting het noorden naar “Dong Ha” te gaan.

18-6 

In Dong Ha zelf is vrij weinig tot niks te zoeken maar voor ons was het een ideale stop voor ons bezoek aan de “VinhMoc Tunnels”. Vanaf Dong Ha was het in de ochtend namelijk maar een klein uurtje rijden naar de het ondergrondse tunnelstelsel. Gebouwd om hele dorpen veilig te houden tijdens de bombardementen op Vietnam jaren terug. Erg indrukwekkend om te zien hoe hele gezinnen ondergronds leefden, naar school gingen, baby’s kregen etc. Na het bezoek heerlijk bijgekomen in de schaduw met wat koude drankjes en het zicht op zee. Toen helaas besloten om via de snelweg naar onze volgende bestemming te gaan vanwege de tijd die we hadden. Eigenlijk wilden we via de Ho Chi Minh Road naar boven blijven rijden (mooie route voor de motoren) maar dat was een goede 200 km om terug inlands. Op zo’n 2/3 toch nog weten in te haken op de routen en alsnog het mooiste meegekregen van de prachtige Karst gebergten. De route eindigde in het hemelse nationaal park “Phong Nha” wat bekend staat voor de grotten.

19-6

Uiteraard gingen we hier ook de grotten bezoeken. Jarenlang was de grot in Borneo de grootste ter wereld, maar sinds enkele jaren is er een grotere ontdekt in Phong Nha wat z’n eigen klimaat heeft met complete begroeiing/bossen en zelfs wolken. En dat allemaal in een grot. Dit is de reden waarom het bijna onmogelijk is om het te bezoeken. Er worden per jaar maar zo’n 100 man toegelaten en de wachtlijst is enkele jaren lang. Kom je er eindelijk op te staan dan moet je enkele duizenden dollars betalen. Jup…. Deze moest ik dus helaas aan me voorbij laten gaan, maar kan nog steeds zeggen dat ik de 2e grootste grot ter wereld heb gezien in Borneo. Wat we wel gedaan hebben is op eigen houtje naar de “Dark Cave” gereden om grof geld te besparen voor een tour. Daar de entree betaald en aangesloten bij een van de tours. Met volledige uitrusting (zwemvest, helm, harnas) begonnen we de tour met de langste zipline van Vietnam (400 meter) over een meer richting de ingang van de grot. Na wat afkoelende duiken liepen we met onze hoofdlampjes aan de grotten binnen om via kleine gangen naar het modderbad te geraken. En wat geweldig was dat. Ik heb al aardig wat grotten af kunnen strepen maar dit had ik nog nooit beleefd. Er is een kamer waar de modder tot middelhoogte staan en je jezelf volledig kunt uitleven. Beeld je een melkchocoladekleurige substantie in die de dikte heeft van chocolademelk. En zodra je er in stapt zorgt ervoor dat je hele lichaam begint te drijven. Snap nog steeds niet hoe, maar het was geweldig. Heb nog nooit zo onder de modder gezeten en over modder liggen drijven. Iedereen genoot er enorm van. Na zo’n half uur aankloten hielpen we elkaar eruit om door te lopen naar de modderglijbaan die ons vervolgens naar de ondergrondse rivier bracht waar we ons zo goed mogelijk konden wassen. De rest van de tijd kon je spenderen met zwemmen of enkele ziplijnen die eindigen boven het meer zodat je erin plonst. Kortom, mooie tour! Vanuit daar reden we door naar de “Paradise Cave” wat genomineerd is als mooiste grot ter wereld. Een wandeling omhoog de bergen in brengt je naar een kleine ingang in de rotsen die je langzaam de immense kamers binnenbrengt waar je prachtige stalagmieten en stalactieten kunt aanschouwen. Ze zijn allemaal verlicht waardoor je er nog beter van kunt genieten en een perfect onderhouden vlonder pad neemt je mee naar het einde van de terug om vervolgens weer terug te lopen. Niks mis mee om er een 2e keer van te genieten. De dag sloten we af in ons geweldige hostel in het nationaal park wat pas 4 dagen oud was en waar we steeds het 2e biertje gratis kregen. Je kunt het wel voorstellen, een prachtige dag!! :)

20-6

Besloten om 2 dagen flink wat kilometers te rijden zodat we wat meer tijd hadden om uiteindelijk de bikes van Leon en Merle te verkopen. Het kwam neer op zo’n 250 kilometer, opnieuw door het prachtige Karst gebergte. Ik zou willen dat ik foto’s kon maken van elke kilometer maar sommige dingen zijn gewoon te mooi om elke keer je camera tevoorschijn te halen. Stilstaan, of lekker door cruisen en op je gemak genieten van de immens prachtige natuur. Wat een omgeving wat een super toffe route. We waren alle 4 enorm aan het genieten en stonden soms sprakeloos. Gestopt voor een overnachting in een klein dorpje met maar een enkel guesthouse wat ons natuurlijk met open armen verwelkomden. 

21-6

Vandaag de 2e lange dag richting “NinhBinh” wederom flink wat kilometers gemaakt. Eerste deel was opnieuw prachtig en het tweede deel was wat hectischer omdat we langzaam maar zeker meer richting de bewoonde wereld kwamen. Wat natuurlijk een hoop verkeer betekent. Net vóór NinhBinh een plek in de schaduw opgezocht voor onze laatste pauze vanwege de enorme hitte. We snappen onderhand waarom alle locals in lange broeken, lange shirts, capuchons en handschoenen rondrijden. Zonder een lading zonnebrand verbrand je levend. Op een gegeven moment kwam er een local op ons aflopen die met ons z’n Engels wilden oefenen omdat er bijna geen toeristen stoppen in het dorpje. En voor we het wisten stond z’n hele familie op de stoep die ons allemaal kwamen begroeten en bekijken. We kregen gratis verse kokosnoten aangeboden met heerlijk fris kokosnootwater en -vlees. Wat zijn de locals in Vietnam toch enorm vriendelijk. Echt geweldig. Na een flinke pauze en flinke begroetingen etc. reden we weer verder. Bij aankomst in NinhBinh stopten we bij een plek waar ze onze favoriete maaltijd verkochten: “Bahn Mi”. Omdat Vietnam ook een Franse geschiedenis heeft, vind je ook hier overal baguettes die op diverse heerlijke lokale manieren gevuld worden. Op deze plek waar ze echter een halve meter lang…. HEMELS! Met een buik vol snel ingecheckt in een tof hostel waar we snel een groep bikers bij elkaar hadden waarmee we de volgende dag een trip zouden gaan doen.

22-6

In de ochtend met maar liefst 11 man richting het nationaal park gereden van NinhBinh gereden om te starten met de “Mua Cave”. Niet echt een grot, maar meer een opening in de rots van de een naar de andere kant met een 500 treden trek omhoog voor een geweldig uitkijkpunt op de top van de berg. De kam van de berg werd gesierd met een mooie betonnen draak waar we onderdoor gelopen hebben voor wat mooie foto’s. Aan de andere kant keek je recht op de “Tam Coc River” waar veel boottochten georganiseerd worden. Dit was ook ons plan, echter wat andere backpackers raadden ons aan om een alternatief te overwegen, de “Trang An”. Net zo mooi, maar in plaats van 3 grotten gaat de peddeltocht door 9 verschillende grotten. Je gaat met 4 personen in één houten bootje waarbij een Vietnamees vrouwtje achterop de boot ons door het park met de prachtige bergen langs de rivier duwt. Waar je wilt kun je de dame meehelpen door mee te peddelen. Omdat het een peddelboot is gaat het gepaard met heerlijke rust en de geluiden van de omgeving. De grotten zijn erg laag waarbij je soms moet bukken wat het extra speciaal maakt. Af en toe gingen we eruit om bij bergtempeltjes omhoog te lopen. Uiteraard moest ik het natuurlijk op een traditionele wijze doorgaan. Dus ik besloot bij aanvang een typisch traditioneel Vietnamese hoed te kopen voor de zon. :) Bij terugkomst met z’n alle uit eten gegaan in een restaurant waar een “kleine” portie belachelijk groot bleek te zijn. Wederom voor weinig geld enorm veel gegeten. De avond afgesloten met drankspelletjes in het hostel, Good Times!!

23-6

De laatste kilometers met z’n 4e werden vandaag helaas gereden richting “Hanoi”. En wederom kozen we ervoor om terug door te steken naar de Ho Chi Minh trail/road. Dit zorgde voor een laatste mooie rit samen. Onderweg nog wat onverharde (onder constructie) wegen doorkruist wat de bikes flink liet stuiteren. Helaas brak hierdoor mijn volledige bagagerek en vielen daarmee dus al m’n spullen van m’n motor. Gelukkig niks kapot maar wel even snel door moeten rijden naar een garage om alles weer perfect erop te lassen. Maar goed dat het op de rustige weg gebeurde en niet in de drukke stad. Paar dollars lichter maar het was nu zelfs nog steviger. We konden weer verder. Tegen de tijd dat we in “Hanoi” aankwamen was de zon al onder wat betekende dat we in het donker door de chaotische hoofdstad van Vietnam moesten rijden. En natuurlijk ging dat gepaard met de spits. Zoals ik eerder al aangaf is het verkeer echt bizar hier. We kwamen erachter dat ze het spreekwoord: “Honk and hope” gebruiken hier. Wat er simpelweg op neer komt dat iedereen gewoon zo hard en lang mogelijk toetert en lekker doorrijdt met de hoop dat er niks gebeurd. En daar zaten we middenin, proberen om mee te doen. Gelukkig verliep alles goed en vonden we een super tof hostel in het backpackers gedeelte van het centrum.

24-6

De hele dag gespendeerd aan 2 dingen: informatie over visum verlening in Hanoi en het helpen verkopen van de 2 motoren van Leon en Merle omdat ze de 26e het land uit vliegen.

25-6

Inmiddels erachter gekomen dat het voor mij onmogelijk was om mijn visum te verlengen omdat het verliep in een weekend. Dit betekende dat ik het land moest verlaten. Enorm balen maar het was helaas niet anders. Ik wilde echter mijn motor niet zomaar opgeven en nog steeds het noorden zien. Dit resulteerde in het plan om een “visa-run” te gaan doen. Dit betekent dat je het land voor een bepaalde tijd verlaat om vervolgens weer terug binnen te komen. Inderdaad, stom dat dat wel kan/mag maar het verlengen, hó maar. Maar snel de goedkoopste manier geboekt wat voor mij betekende dat ik voor 3 dagen naar Bangkok (Thailand) moest vliegen om daarna weer terug te vliegen. Mijn hostel was erg behulpzaam door voor mij al het papierwerk te regelen. Je moet namelijk een brief (Invitation Letter) van de ambassade aanvragen dat toestemt dat je het land weer in mag. Wat het allemaal beter maakte was dat Leon en Merle beide hun motor verkocht hadden en toevallig ook naar Bangkok vlogen om vanuit daar naar huis te vliegen. En dat met de zelfde vlucht. Blijkt wel weer, elk nadeel heeft z’n voordeel.

26-6

In de vroege ochtend afscheid genomen van Mel aangezien zij alleen verder door ging naar het noorden en wij een vlucht gepland hadden staan. Al mijn spullen en mijn motor achtergelaten en met een klein rugzakje en 1 set kleren samen met Leon en Merle richting Bangkok gevlogen. Voelde raar om weer in Bangkok te zijn, en dat voor maar 3 nachten. 

27-6

Leon en Merle wilden wat souvenirs kopen voor thuis en daarvoor is Thailand natuurlijk de geschiktste plek. Dus met z’n 3e de hele middag rondgelopen over al de markten en de bekende Khao San Road en onze laatste dag samen doorgebracht.

28-6

In de vroege ochtend afscheid genomen van de 2 geweldige Duitsers. Wat een enorm toffe tijd heb ik met ze gehad. En het gaat zeker niet de laatste keer zijn dat ik ze zie. Helaas scheidden onze wegen hier. Ik heb de rest van de dag doorgebracht met een hoop onderzoek voor Australië aangezien dat steeds dichter bij komt nu. Wat nieuwe mensen ontmoet in het hostel waarmee we in de avond nog wat zijn gaan drinken.

29-6

Met 1,5 uur slaap achter de rug ging mijn wekker om 03:30 uur omdat mijn taxi naar het vliegveld klaar stond. Wat is het toch lekker om zonder bagage te vliegen. Geen gedoe en geen gesjouw, heerlijk. Bij aankomst Hanoi direct mijn visum geregeld wat langer duurde dan ik dacht. Toen de bus richting het centrum en terug naar het hostel waar al mijn spullen opgeslagen lagen. Aan m’n blog gewerkt, wederom hoop informatie opgezocht voor wat ik allemaal wilden gaan doen en in de avond lekker vroeg naar bed gegaan omdat ik het na een zeer korte nacht en lange dag echt wel nodig had.

30-6

Het hostel biedt gratis ochtend tours die je in een aantal uur de leukste dingen van het oude centrum laat zien. Nou als echte Nederlander laat je dat natuurlijk niet aan je voorbij gaan. Het was een gezellig klein groepje en we kregen de leukste medewerkers mee die het helemaal geweldig maakte voor ons. Wat belangrijke en historische plekken verder sloten we dag af met 2 Vietnamese koffies die traditioneel zijn in Hanoi. De eerste was “eggcoffee”, hierbij wordt eiwit opgeklopt tot schuim/crème wat door de koffie gespateld wordt. Het resultaat, een heerlijk koppie koffie wat uitgelepeld wordt als een toetje. De tweede was de overheerlijke “coconutcoffee” waarbij de koffie met kokosnootijs gemengd wordt, uiteraard mijn favoriet als kokosnootliefhebber! In de middag een extra SD-kaart gekocht voor mijn camera omdat het nog steeds niet gelukt is om alle foto’s te uploaden. Nu kan ik in ieder geval weer foto’s maken.

1-7

Vroeg opgestaan om na het ontbijt naar het lichaam van Ho Chi Minh te gaan kijken in het mausoleum. Helaas was het precies die dag gesloten en we weten nog altijd niet waarom. Toen maar naar het Ho Chi Minh museum gegaan om meer te weten komen over de Vietnamese leider Ho Chi Minh. En het blijkt nog een erg interessante geschiedenis te zijn ook. Inmiddels al weer wat nieuwe vrienden rijker die besloten hebben om met mij een stukje door het noorden te cruisen. Marisa (Zwitserse) had echter geen motor waardoor we in de middag eentje gezocht hebben die ze kon huren voor een bepaalde tijd. Omdat je Azië natuurlijk veel dingen heel goedkoop kunt kopen besloten we erna om naar een van de honderden “The North Face” winkels te gaan om wat te kopen. Ik had geen lange broek meer dus kon een goede outdoorbroek gebruiken die na lang vechten samen met een shirt voor een mooie deal mee kreeg. Omdat het Azië is en blijft loop ik nog wel rond met de vraag of het nou “The North Face” of “The North Fake” is. Snap je ‘m…. ja…. Face – Fake…. Hahaha. Heb er menig man om laten lachen natuurlijk :) In de avond maar weer eens goed uit geweest omdat het “National Canada Day” was, wat onder de backpackers ook hier gevierd werd.

2-7

Mijn motor na een goede anderhalve week bij de parking opgepikt wat me wat centen lichter maakte. Helaas zat er geen lucht meer in de voorband, zat het stuur en wat andere dingen los waardoor we langs de garage moesten. Omdat ik alles met het gereedschap zelf kon fixen was het gratis. Super tof! Toen de eerste dag van mijn ronde door het noorden gestart met Marisa en Marley (Amerikaan). De drukke stad eindelijk uit en op naar Mai Chau. En de verhalen over het noorden bewezen zich direct. Wat een prachtige rit, voor we het wisten reden via de heuvels de bergen binnen. Wederom mijn poncho moeten gebruiken vanwege hevige regenval. Iedereen lacht me uit, maar mijn spullen worden niet nat van de regen :) De laatste tientallen kilometers waren in het donker maar nog altijd even mooi. Bij aankomst werden we uitgenodigd in een guesthouse waar op dat moment een Vietnamese organisatie een bedrijfsuitje hielt. We werden natuurlijk direct gevraagd om mee te doen aangezien we de enige buitenlanders waren. Dit eindigde in karaoke, stoelendans, andere rare en leuke spelletjes en veel gratis bier en lokale snacks als gedroogd buffel vlees (wat overheerlijk is), kortom een geweldige avond.

3-7

’s Ochtends lekker tijd genomen om het kleine bergdorpje rond te lopen en wederom te genieten van een heerlijke Vietnamese koffie. Ze blijven in mijn ogen veel te klein maar ze zijn zo sterk en lekker. Ook duurt het even voor je het kunt drinken omdat ze het voor je neus laten druppelen door een filter. Toen Marley gedag gezegd omdat hij richting het zuiden ging vanaf daar, en met z’n tweeën koers gezet richting onze volgende bestemming. We dachten dat we naar “Tú Lê” reden, maar belanden uiteindelijk in “Son La” wat ver uit de richting lag. De kaart die we van het hostel kregen was handgemaakt waardoor de exacte locatie niet correct bleek te zijn en we gingen in de fout door een local met slecht Engels te geloven toen ze zei “Tú Lê en Son La = samesame). Helaas een kleine 200 km de verkeerde kant op gereden maar nog steeds een enorm mooie pas gereden wat het allemaal goed maakte. Onderweg brak mijn bagagerek helaas weer af. Nu voelde ik het echter aankomen waardoor we op tijd bij een garage konden stoppen die het deze keer extra verstevigd heeft aan beide kanten.

4-7

In de ochtend mijn voorwiel bij een garage na laten checken omdat het teveel trilt tijdens het rijden wat de motor instabiel maakt. Het bleek dat de kogellagers in het wiel versleten waren en vervangen moesten worden. Eenmaal gebeurt konden we dan eindelijk naar Tú Lê rijden. Volgens routebeschrijvingen op internet zouden honderden kilometers om moeten rijden wat we niet van plan waren. We zagen via google earth echter een weg die ons door het midden rechtstreeks naar Tú Lê kon brengen. Het eerste deel was gewoonweg prachtig maar het duurde niet lang voor de weg verdween en alleen een zandpad overbleef met enorm veel gaten wat onze bikes niet leuk vonden. Het begon er steeds slechter uit te zien met steile klimmen en dalingen waardoor ik bang was dat het een herhaling zou gaan worden van het midden van Vietnam waarbij we in het midden van de jungle uitkwamen en niet verder konden. Gelukkig werd naar lang ploeteren en vechten met de bikes de weg weer beter. Helaas begon mijn achterwiel tegen te werken, te veel speling waardoor het hele wiel op en neer ging. Als gevolg vloog mijn ketting er meerdere malen af en viel ik 2 keer bijna van mijn motor af. Dan schiet de schrik er tijdens het rijden wel even in. Bij de eerste beste garage dus maar direct gestopt. Ook hier moesten de kogellagers vervangen worden. Ook werd gelijk de ketting gesmeerd en weer goed opgespannen. Ik kon weer veilig de weg op. Toen we eenmaal weer op de verharde hoofdweg zaten begon de mooie pas richting Tú Lê. Een kronkelende weg liep via de bergen langzaam het dal in. De zon begon eindelijk weer te schijnen wat voor mooie plaatjes zorgden. Geluncht en toen helaas door onze eigen domme fout 47 kilometer de verkeerde kant op gereden. Kwam er op neer dat we hetzelfde stuk terug moesten en dus een kleine 100 kilometer voor niks gereden hebben, hierdoor kwamen we pas in de avond en in het donker aan op bestemming: “MùCangChái”.

5-7

Vroeg de wekker gezet omdat we een klein stukje terug wilden rijden voor wat spectaculaire rijstterrassen. Ons oog viel de avond ervoor er al op maar het was te donker voor foto’s. Erna een deel van het dorp bezocht waar iedereen bezig was met rijst planten, plukken, sorteren, etc. Erg leuk om te zien hoe ze van jong tot oud mee helpen op het land. Na wat foto’s vertrokken we richting “Sapa”. Helaas kwam hier al snel een eind aan omdat mijn motor niet meer vooruit kwam. Het bleek dat de aandrijving in mijn achterwiel kapot was en het wiel dus niet meer rondbracht. Simpel gezegd: je kunt gas geven, schakelen, ketting beweegt maar je staat gewoon stil. Verdomme! De zoveelste keer dat m’n motor me laat zitten in het noorden. Kwam ook nog eens bij dat de dichtstbijzijnde garage een goeie 30 kilometer rijden was. Locals boden aan om voor geld mijn motor die richting in te duwen, maar als hun het kunnen, kan ik het ook dacht ik. Bespaart me ook nog eens geld.Direct begonnen met duwen en zo’n 45 minuten later, heuvels op en heuvels af kwamen we in een dorpje aan waar gelukkig een man aanbood om het te laten maken. Hij bleek het ook te kunnen. Dat was natuurlijk enorm goed nieuws aangezien ik al helemaal kapot was na het duwen van de zware motor. En we pas 3 kilometer van de 30 hadden afgelegd. Het nadeel was alleen dat het een pittig dure reparatie zou worden aangezien het betekende dat het midden van het achterwiel compleet vervangen moest worden. Komt ongeveer neer op een nieuw wiel. Zo’n half uur zagen, sleutelen, ploeteren kwamen we er alleen achter dat het nieuwe onderdeel net een centimeter te klein bleek te zijn. Gelukkig kon hij het wel laten bezorgen van het de ene plaats waar ik in eerste instantie naar toe aan het duwen was, maar dat duurde 5 uur. Ik had geen andere keus dus ik legde me er snel bij neer met als gevolgd dat we een paar potjes Yahtzee gespeeld hebben en de lokale kinderen een kaartspelletje geleerd hebben omdat ze ons natuurlijk super interessant vonden. En ik had wat eten gekocht voor Marisa en mij, voor haar was het natuurlijk helemaal vervelend, steeds op mij moeten wachten. 5,5 uur later, wat op zich nog een best gezellige tijd was, deed mij motor het weer. Een apart gezicht aangezien er inmiddels redelijk wat glimmende nieuwe onderdelen op de motor zitten die er natuurlijk uitspringen tussen al die oude smerige onderdelen. Gelijk vertrokken richting Sapa wat een immens mooie route bleek te zijn. De bergen werden groter en groter en de weg was gewoonweg prachtig. Inmiddels was ik helemaal doorweekt omdat ik ervoor koos bij lichte regen voor mijn waterafstotende jas te kiezen in plaats van mijn motorponcho en het te laat was om terug te switchen toen het harder begon te regen. Maar ik genoot er nog steeds enorm van. Helaas moest er natuurlijk weer iets gebeuren en reed ik mijn voorband lek net voor de pas begon omhoog de bergen in. Het begon al te schemeren en er was geen dorp te bekennen waardoor we besloten door te rijden, er zat namelijk nog een beetje lucht in wat genoeg bleek te zijn om grip te houden als ik de bochten enorm langzaam nam. Het was een goeie 30 kilometer en man manman, wat een uitzicht en wat een mooie route. Helaas kon ik er niet optimaal van genieten maar we haalden onze bestemming: Sapa.

6-7

In de ochtend wederom maar weer eens langs een garage gegaan om mijn band te laten fixen. Helaas bleek ook nu weer dat het duurder uitpakte aangezien niet alleen de binnenband vervangen moest worden maar ook de buitenband. De binnenkant was namelijk volledig kapot gereden/gescheurd omdat ik er nog 30 kilometer mee ben doorgereden. Met tegenzin flink onderhandeld en de reparatie uiteindelijk iets goedkoper gekregen. Inmiddels heb ik het gevoel dat er meer nieuwe onderdelen dan oude op zitten (natuurlijk niet zo, maar de hoeveelheid wat glimt en er super nieuw uit ziet laat het je wel denken). Gelijk doorgereden naar “Ta Van”, een van de kleine dorpjes rond Sapa waar enkele van de vele stammen leven. Een trekking rond Sapa in de bergen met een overnachting bij de stammen (homestay) is namelijk een populaire activiteit in Sapa. We wilden echter niet voor de dure pakketten van alle reisbureaus kiezen waardoor we zelf op onderzoek gingen in de dorpen. Al snel kwamen we 2 dames tegen die een geweldig aanbod voor ons hadden, we zouden stukken minder betalen en kregen voor dat geld een privé tour in plaats van een groepstour met andere toeristen. En het mooiste was dat uit een bergstam kwamen wat een ander dorpje bleek te zijn boven Ta Van. Dit betekende dus geen of bijna geen toeristen in plaats van tientallen tot serieus honderd toeristen per dag in het populaire dorpje. We waren natuurlijk direct verkocht. Wat een beetje onderzoek wel niet kan opleveren. De rest van de dag lekker rondgelopen en vele outdoor winkels bezocht om te kijken wat voor merken ze er allemaal hadden (nep uiteraard maar het ziet er perfect uit).

7-7

Lekker vroeg ontbeten want om 8 uur stonden de 2 dames (Mimi & Pang) van de lokale stam klaar. Met de motoren achter hun aan gereden naar de voet van hun dorp. Daar namen de mannen onze tassen aan om ze het bergdorpje in te dragen en wij gingen met de dames verder het dal in om daar oude dorpjes te gaan bekijken en grotendeels door de omgeving heen te wandelen. We kregen alle vrijheid om te bepalen waar we heen wilden of wat voor soort paden we wilden gaan bewandelen. Marisa en ik geven allebei de voorkeur aan kleine berg-/natuurpaadjes in plaats van grindwegen die ook bereden worden door scooters en auto’s. Dit betekende dat we al snel letterlijk tussen de rijstvelden de bergen in liepen om mooie plekken op te zoeken. Wederom prachtige uitzichten. En waar het in de ochtend regende, kregen we in de middag lekker veel zon. Na de trek namen we de motor weer richting hun dorp. Het was een kleine 10 minuten omhoog lopen waar vervolgens in een traditionele bergstam uitkwamen. Direct zagen we dat we de juiste beslissing genomen hadden om dit dorpje als homestay te kiezen. Alles was namelijk nog lekker oud en basic. Het enige wat modern was, was elektriciteit zodat ze in de avond licht hadden. Wel werd alles nog gewoon op houtvuur gekookt. Wij mochten ons lekker gaan settelen op de zolder van Mimi’s huis terwijl zij voor ons het eten gingen bereiden. Uiteraard werd er veel te veel klaargemaakt (jup, zelfs voor mij teveel) maar oowoowoow, wat was het heerlijk: verse gebakken tofu met tomaten, pompoen, rijst, noedels, salade, vers gemaakt loempia’s (mede door ons zelf gemaakt), watermeloen, etc. En alles ging natuurlijk gepaard met het lokale “happy water”, ofwel rijstwijn genoemd. Het is een soort van likeur gemaakt met rijst als basis wat gedronken word in kleine shotglaasjes. Ik vind het erg lekker, en na zo’n 10 glaasjes word je inderdaad erg happy :) En op de traditionele wijze word er elke keer geproost bij elke slok of glas die achterover gegooid word. Vervolgens na een spelletje lekker ons bed in gekropen.

8-7

Heerlijk wakker geworden van de vele dieren die ze rond het huis houden: waterbuffels, eenden, kippen en hanen, varkens. We werden verrast met een prachtige zonnige dag wat voor een adembenemend ochtend uitzicht zorgde. We konden vanuit het bergdorpje recht op de vallei kijken met alle andere dorpjes en dachten bij ons zelf: “Gha, kijk al die andere toeristen daar in de drukke dorpjes nou jaloers zijn op ons” :) Na een korte wandeling door het dorp om wakker te worden met natuurlijk de nodige foto’s stond bij terugkomst het ontbijt al klaar op tafel: Verse (dikke) pannenkoeken met bananen en watermeloen. Ik heb expres gewacht met het kopen van armbandjes in Vietnam tot ik in het noorden was zodat ik handgemaakte armbanden kon kopen van de lokale stammen. Ze wilden er echter geen geld voor wat betekende dat we enkele gratis mochten uitzoeken, super aardig en tof. Toen we alle dorpelingen vriendelijk bedankt hadden en gedag gezegd hadden liepen we naar beneden voor onze 2e trekking. Via de drukkere dorpjes brachten onze privé gidsen ons naar het bamboe bos. Een bos dat bestaat uit alleen maar bamboe. Super tof! Vanwege de regenval van gisteren was het lekker glibberen en glijden wat voor de nodige val en schuif partijen zorgden, maar dat hield de lol er ook wel in. Vervolgens konden we bijna aansluiten in de lange rij van andere groepstrekkingen waardoor Mimi en Pang besloten ons mee een ander pad in te nemen. Net zo mooi of misschien zelfs wel mooier aangezien we op de andere groepen neerkeken. De mooie bergkammen en vele rijstvelden zorgden wederom voor mooie plaatjes. Via een waterval sloten we uiteindelijk de dag af met een lunch en liepen we terug naar de voet van ons dorpje waar de mannen al klaar stonden met onze grote tassen. Ze begeleiden ons weer terug naar Sapa waar we enorm bedankt hebben voor een onvergetelijke trek. Net voor we weggingen kregen we nog een aandenken mee (handgemaakte tasjes waar je al je belangrijke spullen in kunt stoppen als je geen rugzak mee wilt nemen). Denk niet dat ik het ga gebruiken maar dat doet er op dat moment natuurlijk niet toe. Kan het mooi gebruiken om mijn souvenirs in te bewaren.

Helaas betekende het ook afscheid voor Marisa en mij aangezien zij terug ging naar Hanoi om vanuit daar door te vliegen naar Bali. Ik wilde eigenlijk heel graag de “Fansipan” (De grootste berg van Vietnam en Indochina: 3143 m.) beklimmen maar na verhalen van andere reizigers bleek het weer te slecht te zijn op de top waardoor je je totaal geen uitzicht had. Kwam ook nog eens bij kijken dat het redelijk duur was. Had graag willen kunnen zeggen dat ik op het dak van Indochina gestaan heb maar besloot om morgen verder door naar het noorden te trekken. 

9-7

Vroeg opgestaan om direct richting het noorden te vertrekken. Sinds lange tijd weer eens op mezelf. En eerlijk gezegd is dat af en toe best wel lekker. Stoppen of juist flink doorrijden wanneer je wilt en vooral even lekker niks aan je hoofd. Lekker mezelf, de weg en de natuur, heerlijk! Eerste stop was “BacHà”. Een plaatsje ten noorden van Sapa. Om er te komen moet je via een dorpje rijden wat letterlijk op de grens ligt met China. Ik kon tijdens het rijden dus mooi China in kijken.BacHà staat bekend om de Sunday Market waar lokale met honderden aantallen op af komen en ook enkele toeristen. Wat het zo mooi maakt is dat alle verschillende stammen ook komen om dingen te kopen of juist dingen aan te bieden. Elke stam heeft zijn eigen kledingstijl en kleuren wat dus voor een mooi kleurenfestival zorgt. Helaas was het een zaterdag en vond ik het jammer om een volledige dag en nacht te spenderen speciaal voor een markt. Bekeek dus de afbeeldingen op internet en besloot er wel even langs te rijden maar er bleek inderdaad niks te beleven. Stukje teruggereden en direct koers gezet voor “Ha Giang”. Wederom werd ik via een slecht grindpad vol met kuilen gestuurd door m’n GPS, maar het alternatief zou meer dan 100 kilometer om zijn. Gelukkig duurde het maar 1,5 uur waarna ik snel door kon rijden. 285 kilometer later kwam ik aan op bestemming. Ik denk dat het tot nu toe mijn langste rit is maar het voelde niet zo. Kwam ver voor het donker binnen en ik kon nog zeker verder rijden. Een bordje met “homestay” gevolgd wat me via een klein straatje naar een huis bracht waar ik gratis mocht verblijven. De vrouw des huizes was pas sinds 10 dagen begonnen met haar homestay wat betekende dat ze deze hele maand single reizigers voor niks liet overnachten. Heb nog wat proberen aan te bieden maar ze stond erop. Ook kreeg ik een gratis fietstour rond haar dorp waarin ze alle mooie plekjes liet zien. We sloten af met een traditioneel gerecht wat ik besloot om voor haar te betalen. (niks vergeleken met de prijs van een nacht, maar vond het het minste wat ik kon doen).

10-7

Na een heerlijk gratis traditioneel ontbijt met de familie begon ik aan de start van de prachtige “HàGiang Loop”. De route kronkelt zich zelf langzaam naar het noorden wat gesierd wordt met prachtige uitzichten. Onderweg diverse malen gestopt voor mooie foto’s, onder andere bij de beroemde “Twin Hills” of zoals ik ze genoemd heb “MotherNature’sBoobies” haha. Wat een geweldig plaatje. Lekker op het gemak doorgereden naar het noorden waar ik “HmongKing’sResidence” heb bezocht. Een geschiedenis stukje waar helaas niks in het Engels vermeld werd. Omdat ik nog wat uren daglicht over had besloot ik naar het uiterste noorden van Vietnam te rijden wat de Vietnamese North Pole genoemd wordt. Daar vind je een grote toren boven op een berg met een immens grote Vietnamese vlag erop wat volgens de locals een speciale plek is voor jonge Vietnamese reizigers. Het is een doel om die plek te behalen. Ik mag dan niet Vietnamees zijn maar ben wel een jonge reiziger dus ik vond dat ik ‘m ook maar moest beklimmen. Met een prachtig uitzicht kijk je zo over de bergen China in. Uiteindelijk weer teruggereden om te overnachten in “Dong Van”.

11-7

Vandaag stond het mooiste stukje van de loop op de planning, de zogeheten “Ma Pi Leng Pass”. En het is werkelijk waar een pas die genoemd mag worden. Tot zover mijn favoriet in Vietnam. Als een slang kronkelt de pas zichzelf door de bergen met soms enorm diepen afgronden richting de vele valleien. Ik kon niet vaak genoeg stoppen om te genieten van de hemelse route die helaas maar zo’n 20 km duurde. Als ik de tijd had zou ik het graag terug gereden hebben om het nogmaals te beleven. Op mijn dooie gemak reed ik als vrijwel enige persoon over de weg, wat een heerlijk gevoel! Uiteindelijk bij een splitsing besloten om het laatste deel van de loop (wat niets bijzonders was) over te slaan en verder richting het oosten te gaan vanwaar ik via de Chinese grens langzaam mijn weg naar de kust zou gaan volgen.

12-7

Vroeg opgestaan zodat ik alle tijd had om naar de Chinese grens te rijden waar ik de populaire watervallen kon gaan aanschouwen. De combinatie aan watervallen kun je al van ver aanschouwen. Het mooie is dat de waterval die overgaat in een rivier letterlijk de grens is tussen China en Vietnam. Je kunt met bamboe boten van de ene naar de andere kant varen zolang je maar niet aan land gaat. Op die manier kun je dus snel even de grens over en terug. Door middel van rode en blauwe shirts zie je het verschil tussen Chinese en Vietnamese boten. Lekker lang de tijd genomen om te genieten van de watervallen waarna ik mijn weg terug in zette naar beneden. Wederom koos ik ervoor om een andere weg terug te volgen wat me uiteraard weer over zand en rots wegen bracht. Iets wat mijn motor opnieuw niet zo leuk vond met als resultaat dat mijn bagagerek wederom afbrak. Gelukkig kennen ook al de afgelegen basic dorpjes kleine garages waar je het weer aan elkaar kunt laten lassen. Dit keer koos ik ervoor om wat meer te betalen zodat de man 2 stalen stangen aan elke kant bevestigde. Het is nu geen kant meer op te krijgen :) Niet veel later begon mijn motor moeilijk te doen waarna ik boven op een heuvel stil kwam te staan, gelukkig was het dicht bij een bouwplaats waar wat mannen zonder ook maar een woord in het Engels met wat schroef en draai werk mijn motor weer aan de praat kregen. Nog snel wat happy water (rijstwijn) met ze gedeeld en ik kon weer op pad. Door al die reparaties was ik veel tijd verloren wat betekende dat ik 2 uur door het donker moest rijden wat best spannend is zonder straatverlichting. De lamp op de motor is namelijk meer gemaakt om gezien te worden dan dat je zelf wat ziet. Gelukkig veilig aangekomen.

13-7

Laatste stukje naar de kust ingezet waarbij ik na 1 uur al stil viel met de motor. Ik begon hem langzaam wel te knijpen want wilde echt niet dat mijn motor stuk ging in de laatste dagen. Ik kwam steeds haperend meter voor meter vooruit. Toch maar met tegenzin bij de eerste beste garage gestopt die een nieuwe bougie in mijn motor plaatste omdat mijn kickstart het niet goed deed. Was helemaal niet het probleem maar goed dat werkte nu. Na uitgelegd te hebben wat wel het probleem was bevestigde de man een 2e “CDI” aan mijn motor. (een klein blokje onder het chassis wat ervoor zorgde dat mijn motor meer vermogen gaf) Ik moest ‘m eigenlijk vervangen maar met wat draadwerk een 2e gebruikte blok erbij was een goedkopere optie wat ook prima werkte. Ik was allang blij dat het allemaal weer werkte, helemaal nadat de man zei dat ik het nu zeker tot aan Hanoi kon redden. Snel door gereden naar Halong waar ik de nacht doorbracht

14-7 

Lekker vroeg vertrokken richting de ferry om naar “Cat Ba” te gaan. Onderweg viel mijn motor weer stil waardoor ik een beetje in de stress schoot. Ik dacht echt bij mezelf, verdomme die kerol heeft gewoon gelogen, maar toen ik mezelf even rustig gepraat had kwam ik erachter dat ik gewoon geen benzine meer in mijn tank had zitten…. oeps haha. Snel bijgevuld en door. Gekozen voor Cat Ba in plaats van het bekende “Halong Bay” wat op de werelderfgoed lijst staat als een van de 7 natuurwonderen van de wereld. Omdat dit eiland tegen de baai aanligt en stukken minder toeristisch is. Halong Bay wordt namelijk per dag door zo’n 100 cruiseboten bezocht wat het in mijn ogen beetje verpest. Op het eiland gelijk 2 grotten bezocht en in het nationaal park een hike gedaan naar het hoogste puntje van het eiland. Een pittige en hete hike omhoog maar na 45 minuten flink doorlopen kom je op een punt van 205 meter aan waar je een geweldig uitzicht hebt over het nationaal park en het hele eiland. In de avond met 2 andere backpackers een tour geboekt voor de dag erna en voor zonsondergang naar Fort Cannon gelopen wat bovenop een heuvel ligt.

15-7

De tour begon in de ochtend waarbij we met een kleine cruiseboot naar “Lan Ha Bay” voeren. Onderweg stopten we nog bij een drijvend vissersdorpje waar we konden zien hoe ze vissen tot wel 100 kg kweekten en hielden. Vanuit Lan Ha Bay gingen we langzaam verder naar een rustig stukje van het beroemde Halong Bay. Daar lieten ze het anker zakken en werden de kajaks te water gelaten zodat we lekker op ons gemak door de prachtige Halong Bay konden peddelen. Het is onbeschrijfelijk hoe de natuur zich tot deze mooie vormen heeft kunnen laten omtoveren. Na te genoten hebben van het peddelen kregen we een heerlijk lunch aan boort van de boot. Even lekker uitbuiken onder de zon op het dek van de boot, en we vertrokken weer naar de volgende stop. Voor iedereen op de boot betekende dat opnieuw kajakken maar voor mij en 3 andere betekende het: overstappen op een kleinere boot en de andere richting op. Ik had namelijk de “Deep Water Soloing” tour geboekt waarbij je in de middag gaat klimmen. Deze manier van klimmen heb ik echter nog nooit gedaan en stond al lang op mijn lijstje. Simpel gezegd betekend het het volgende: je wordt met een boot naar een van de mooie uitstekende rotsen in het water gebracht waar je jezelf op de rots plaatst. Zodra de boot weg is begin je vrij te klimmen waarbij je niet gezekerd wordt. Kom je boven aan bij de route dan laat je jezelf naar beneden in de oceaan vallen. (zelfde als je valt) Na een goeie veiligheidsinstructie en val/springoefeningen gingen we van start. De eerste route ging al naar een hoogte van 7 meter wat best spannend was. Gevolgd door routes naar 10, 12 en zelfs 15 meter. De adrenaline die door je lichaam giert als je bij een moeilijk stuk aankomt op een hoogte wat hoger is dan een normaal huis is niet te beschrijven. Je kunt elk moment vallen maar toch blijf je jezelf pushen om hoger te klimmen. We mochten hoger klimmen tot een hoogte van maar liefst 20 meter maar ik vond 15 meter een mooi limiet. Ik heb in Frankrijk mijn hoogste sprong ooit gemaakt van maar liefst 17,5 meter maar dat is gewoon naar boven lopen en springen. Tijdens de 15 meter kun je op elk moment uit de route vallen met als risico dat je jezelf misschien in de lucht niet in een perfecte valpositie kunt brengen. Daarbij kwam kijken dat de sprong, zelfs als je de top haalden, nog steeds erg spannend is :) Enorm trots op wat ik gepresteerd heb, geen enkele val en wederom iets van mijn “bucketlist” kunnen strepen. WAUW, wat een ervaring!!!

16-7

Besloten om het geld te sparen en geen andere tours te doen. Met 2 andere lekker op de motor het westen van het eiland verkent waarbij we wat mooie verlaten stranden vonden om te relaxen. Voor de verandering zonder 100 andere toeristen. Na een goeie lunch terug naar het hostel gereden waar ik alles ging voorbereiden voor de aanvraag van mijn visum voor Myanmar.

17-7

De ferry terug naar het vasteland genomen om vanuit daar mijn laatste kilometers op mijn motor te maken, terug naar Hanoi. Lekker mijn tijd genomen om nog even te genieten van “Good Old Bettsy” en terug te denken aan alles wat ik heb meegemaakt tijdens deze mooie rit. Net voor Hanoi nog even een flinke hartverzakking gekregen toen politie met een verkeersfuik mensen aan de kant zetten. Ik dacht bij mezelf, je gaat toch niet menen dat ik op mijn laatste dag aangehouden wordt. De agent bleek echter met zijn stok niet naar mij te wijzen maar naar de auto achter mij. Ik werd met een lach snel verder gestuurd. Fwjoeee :) Bij aankomst in Hanoi, snel wat verkoop flyers geprint en opgehangen in het hostel. Ook een advertentie op diverse Facebookpagina’s geplaatst waarna ik al vrij snel wat reacties kreeg.

18-7

Als eerste naar de ambassade van Myanmar gereden met de motor (ik dacht ik ga nog zo lang mogelijk van mijn motor genieten) om mijn visum aan te vragen. Na wat moeite was de aanvraag erdoorheen en sprak ik af met een Nederlander die wel interesse had in mijn motor. Na hem wat rijlessen gegeven te hebben zijn we samen naar de garage gegaan waar ik na vraag van hem een betere hoorn erin heb laten zetten en ik heb de elektrische startknop wat laten aanpassen zodat het voor hem wat makkelijker was om de motor te starten. Ik nam die kleine reparaties voor mijn rekening en hij was enorm blij met de motor. Mijn vraagprijs was iets hoger dan wat ik ervoor betaald heb, maar ik wilde graag een klein deel terugverdienen aan al de reparaties die ik erin heb zitten. Was omgerekend namelijk bijna $100. De jongen ging direct akkoord met mijn vraagprijs wat voor een vlotte overdracht zorgde. Na wat uren met advies voor zijn route, mooie reisverhalen en een overdrachtsdrankje viel er een enorme last van mijn schouder. Nooit gedacht dat ik mijn motor voor die prijs zo snel verkocht kreeg. Ik was natuurlijk super blij :) Ik ga mijn motor wel enorm missen! Tot nu toe is de keus om een motor te kopen de beste beslissing die ik tijdens mijn reis gemaakt heb. Wat een ervaring was dit zeg en het heeft voor onvergetelijke momenten gezorgd. Ik ga het missen! 

19-7

Vandaag lekker genoten van het feit dat alle zorgen van m’n schouders waren. Motor verkocht, visum aangevraagd, lekker tijd om helemaal niks te doen. Samen met een Nederlands meisje uiteindelijk in de bioscoop beland omdat het zo heerlijk goedkoop was :) Voor zo’n €3,50 hadden we een kaartje voor de film, drankje en popcorn, gewoon weg super! Deze keer was het: “The Legend of Tarzan”, en wat een super toffe film was het, volop genoten. 

20-7

Met een groep toffe mensen van het hostel in de ochtend een heerlijke koffietour gedaan. We begonnen bij het oudste koffiehuis van Hanoi, wat een woord “geweldig” is. Je moet echt weten waar het is anders vind je het nooit. Tussen wat outdoorwinkeltjes in moet je een gang in lopen die je naar het achterhuis van een familie brengt, daar loop je vervolgens letterlijk bij de mensen de trap omhoog om in een heel oud kamertje met authentiek balkonnetje te eindigen. Hou van dat soort plekjes en het maakt de egg coffee nog een stuk lekkerder natuurlijk. Vanuit daar door naar de Cong Coffee Company voor een laatste coconut coffee, SMULLEN!!! Het groepje achtergelaten omdat ik naar de ambassade moest om mijn paspoort met visum op te halen. Op de terugweg heerlijk rondgelopen en wat gecached :) Mezelf naar huis laten rijden door een motortaxi. In de avond afgesproken met het groepje van die ochtend om naar het populaire restaurant “Bún CháHuong Liên” te gaan. Het is populair geworden nadat president Barack Obama er langs is geweest voor zijn lunch. Je kunt op de menukaart nu dan ook de Obama Combo bestellen. En zonder grappen, het was verrukkelijk. Kon geen betere plek bedenken voor mijn laatste Vietnamese maaltijd. s’ Avonds besloten om uit te gaan en lekker hele nacht door te halen om vervolgens zonder slaap de taxi naar het vliegveld te pakken. Had het idee dat het anders alleen maar zwaarder zou worden om na een uur of 2 weer wakker te worden en zo mijn vlucht te missen.

21-7

Eenmaal terug van het uitgaan stond om 04:00 uur de taxi op me te wachten. In de taxi en op het vliegveld nog even teruggekeken op de fantastische tijd die ik in dit mooie land heb gehad. De dingen die ik er gedaan heb, momenten die ik er beleefd heb, mensen die ik er ontmoet heb… Vietnam is een land als geen andere en daarmee zeker een van mijn favorieten nu. Vietnam ik ga je missen! Maar er stond wederom weer een ander avontuur op me te wachten. Via Ho Chi Minh vloog ik naar het nog niet toeristische Myanmar.

Foto’s

2 Reacties

  1. Marleen/Frans:
    14 januari 2019
    Koen,dit heb je vast ergens op een harde schijf geplaatst,het kan toch niet zijn dat je dit allemaal nog weet.
    Maar wel kei gaaf,kerol😉
  2. Jan:
    14 januari 2019
    Wat een verhalen en dat na 2,5 mnd thuis te zijn 🙃
    Maar super, dat moet een zeer indrukwekkende "Bucket list" zijn, was ik nog maar zo jong ☺️