Wonderful Indonesia - JAVA

18-12

Mijn reis naar Java: Scootertaxi naar Denpasar busstation – minibus naar Gilimanuk – ferry naar Ketapang (Java) – transfer naar Banyuwangi waar ik mijn guesthouse geboekt had. Ik werd daar direct uitgenodigd door de moeder van het huis voor een late lunch omdat ze toch teveel gemaakt had :)

19-12

’s Nachts om 0:30 uur werd ik opgepikt door een transfer die me naar de voet van vulkaan/mount “Ijen” bracht. Wederom een nacht hike naar de rand van de krater. Dit keer een speciale vulkaan aangezien de vulkaan het zuurste kratermeer ter wereld heeft. De vulkaan staat bekend om zijn zwavelgassen. Zodra we op de top van de krater aankwamen moesten we daarom ook gasmakers op. Pas daarna konden we de 200 meter naar beneden lopen, de krater in richting het meer. Zelfs met het gasmasker brandde de zwavellucht nog steeds in je luchtwegen en vooral je ogen, helemaal als de wind verkeerd stond. We kwamen rond 4 uur aan op de bodem van de krater. Wat deze plek zo bijzonder en toeristisch maakt is het “Bluefire”. Er zijn maar 2 plekken op de hele wereld waar je het zeldzame “Bluefire” kunt zien en dat is in de krater van Mt. Ijen en ergens in IJsland. De zwavelgassen die vrijkomen uit de berg zijn soms zo enorm heet dat er blauwe gasvlammen van soms wel anderhalve meter lang ontstaan. Dit is alleen tijdens de nachturen zichtbaar waardoor iedereen er heen gaat. Helaas regende het bij ons de hele trip en stond de wind zo sterk waardoor het zicht verpest werd. Heel even zagen we enkele vlammetjes van een seconde ontstaan, maar dat was het. Enorme teleurstelling aangezien ik daarvoor kwam, als je foto’s op internet opzoekt is het echt indrukwekkend, maar goed dat we toch een seconde hebben kunnen meemaken.

Het zwavel in de vulkaan word zo erg verwarmd dat het vloeibaar word en uit de rotsen komt zetten. Deze vloeistof hard vervolgens weer uit wat daarna door locals losgehakt word en in grote hoeveelheden van maar liefst 80 – 100 kilo de krater uit gedragen word en naar beneden gedragen word het dorp in. De zwavel is blijkbaar goed voor medicijnen en andere dingen. Elke local draagt deze hoeveelheid 2 x de krater uit en de berg af om vervolgens in het dorp zo’n € 3,50 euro te verdienen, en dat elke dag. Mannen van 65 jarige leeftijd doen het zelfs. Ik heb de manden ook een keer in m’n nek gelegd, nou geloof me, het is belachelijk zwaar en ik tilde het alleen maar van de grond af. Die mannen lopen er 200 meter stijl mee omhoog de krater uit. We wachtten tot de zon op kwam zodat het groene zwavelmeer verlicht werd. Toen zag je de gele dampen pas echt goed. Eenmaal uit de krater werden we verwelkomt met een geweldig uitzicht op de top, iets wat we met de heenweg uiteraard nog niet gezien hadden. Rechts de zure krater met niks anders dan rots en giftige dampen en links natuur op z’n mooist.

Na de afdaling brachten we nog een bezoek aan de “Jagir Waterfall” omdat het bij het ticket zat inbegrepen. Na een flink ontbijt werd ik afgezet op het station voor de reis naar Malang. Een acht uur durende busreis via Probolinggo.

Er was me al eerder verteld dat de plaatselijke bevolking niks om vervuiling geeft. Het grootste nadeel van het mooie land, je ziet overal afval in de goot/op de weg/in de bosjes/natuur/overal. Dit komt blijkbaar omdat ze geen goed recycle systeem hebben en de bewoners het gewoon letterlijk langs de weg dumpen. Het werd me pas echt duidelijk tijdens de busreis. Mensen pakken na het eten van bijvoorbeeld hun lunch al het afval bij elkaar en gooien het letterlijk uit het open raampje van de bus de natuur in. Ook de man die de tickets tijdens het rijden verkoopt en controleert schopt al het afval dat hij in de bus tegenkomt al rijdend de deur uit (rijden met open deur is de airco haha) en niemand, behalve ik, die ervan op keek. Ongelofelijk, te bizar en zo enorm zonde.

20-12

Vanaf Malang wilde ik naar de Mt. Bromo gaan om daar wederom een nachttrekking te doen naar de beroemde Bromo vulkaan maar omdat hij al weken actief is, is de omgeving afgesloten. Ze doen nog steeds tochten naar de rand van het park zodat je de vulkaan van een afstand kunt bekijken maar dat vond ik het geld helaas niet waard, waardoor ik het met tegenzin toch maar oversloeg. Betekende dat ik de hele dag kon gebruiken om te plannen.

21-12

8 uur durende treinreis van Malang naar het leuke Yogyakarta. Daar in de avond wat rondgelopen en besloten wat ik er wilde gaan doen.

22-12

Omdat ik geen dure tour wilde boeken heb ik een scooter gehuurd om ’s nachts rond 03:45 uur mijn eigen weg in te zetten richting de wereldberoemde (bekendste tempel van Indonesië) “Borobudur” tempel, een goede anderhalf uur. Daar aangekomen koos ik ervoor om wat meer te betalen voor een sunrise ticket aangezien de tempel voor de normale prijs pas rond 6 uur open gaat. Dit betekende dat we maar met een klein aantal mensen op de tempel stonden en de geweldige zonsopkomst konden bekijken. Gedurende de zonsopkomst nog 2 leuke Nederlandse dames tegengekomen waarmee ik de anderhalf uur heb doorgebracht voordat de gekte begon. Om 6 uur stroomt het gekkenhuis aan toeristen en vooral plaatselijke schoolgroepen de tempel op, die allemaal met je op de foto willen omdat je een buitenlander bent. Leraren sporen ze zelfs aan. In het begin wel grappig maar na 10 schoolgroepen loop je liever de andere kant op.

Toen ik het wel gezien had, reed ik weer terug om dwars door Yogyakarta de andere kant op te rijden richting het andere beroemde tempelcomplex te gaan, “Prambanan”. Een geweldige locatie met prachtige oude tempels. Bij binnenkomst kreeg ik een gewaad omgebonden omdat mijn knieën zichtbaar waren, met een soort van rok dus de hele middag rondgewandeld haha. Erg mooie plek maar ook hier waren we weer het hoogtepunt van de dag voor de locale kinderen en zelfs de ouderen. Ik weet niet wat ze met foto’s doen, of het hun nieuwe profielfoto op Facebook word of dat ze opscheppen bij hun vrienden en ze proberen te ruilen als Pokémon kaarten, maar ik werd er gek van. Een paar is leuk, maar kom op, achter je staat een eeuwoude tempel en jullie willen een foto van iemand die pas 23 lentes jong is…

Op de terugweg nog een lekke band gereden die heel goedkoop vervangen werd voor zo’n € 3,-. Daarvoor deed ik het wel :)

23-12

Vandaag de “Jomblang Cave” bezocht. Dit is een grot in het midden van het regenwoud. De opening is een gigantisch gat van zo’n 60 meter diep, waarin je al abseilend naar beneden gaat. Beneden aangekomen ga je met een groep verder de grot in om richting de grote ondergrondse kamer te gaan waar het hemelse licht schijnt. Er is een klein gat op die plek waar met mooi weer rond het middaguur de zon zo in schijnt waardoor het lijkt alsof er licht vanuit de hemel de grot in schijnt. Prachtig verschijnsel. Na wat mooie foto’s loop je terug door de grot naar het begroeide gedeelte waar je vervolgens weer in tweetallen omhoog gehesen wordt. Boven aangekomen blijkt dat te gebeuren door zo’n 20 locals die het touw handmatig omhoog trekken, uiteraard met een automatisch blokkeersysteem, maar toch erg leuk om te zien. Na een lekkere inbegrepen lunch reden we weer terug naar het hostel.

24-12

Wederom ca. 8 uur durende treinreis van Yogyakarta richting Bandung, ook wel het Parijs van Java genoemd. Omdat het kerstavond was wilde ik natuurlijk wel iets speciaals doen, helaas zat ik in een hostel met maar een paar locals die niet echt van socializen hielden waardoor ik op mijn eentje zat. Dan maar alleen een leuke eet plek opzoeken waar ik toch nog een beetje kerst kan vieren. Uiteindelijk na lang zoeken een mooi goedkoop restaurantje gevonden die als een van de weinige wat aan kerstversiering deed. Toch nog een beetje kerstsfeer al zat ik in een tropisch klimaat met m’n korte broek :)

25-12

De ochtend rondgelopen door het centrum van Bandung. Het is geen verkeerde stad en mooier dan de meeste plekken maar ik zou het absoluut niet het Parijs van Java durven noemen. Helaas waren alle leuke plekken gesloten in verband met kerst, waaronder de ouderwetse koffiefabriek waar ik graag de rondleiding met proeverij wilde doen. Uiteindelijk kilometers gelopen richting het “Hutan Dago Pakar Forest” waar ik na afdingen een goede deal gesloten had met een jongen die mijn scooter chauffeur wilde spelen voor de middag. Dankzij hem kon ik alle highlight van dat gebied in een middag bezichtigen: De Dutch & Japanese Cave die gebruikte werden tijdens de oorlog, Omas Maribaya Waterfall & Curug Lalay waterversnelling, het geweldige panorama punt op de top van de vallei Tebing Keraton en om af te sluiten de grote Dago Waterfall met de Ancient Inscription Rock from the Thailand Kingdom. Alles bij elkaar zorgde alsnog voor een mooie tijd in Bandung met veel natuur. Na het avondeten nam ik de trein naar Jakarta, deze keer gelukkig ca. de helft van de tijdsduur. Bij aankomst in een super leuk hostel met rooftopbar, chill ruimte en gratis pooltafel, bleek ik net te laat was voor het kerstdiner dat het hostel met de reizigers in elkaar hadden gezet voor iedereen. Bleek heerlijk en super gezellig te zijn, das dan weer balen.

26-12

Tijdens het ontbijt raakte ik in gesprek met een local die me uit nodigde om bij zijn tour aan te sluiten. Dit deed hij vaker omdat hij het leuk vind om gids te spelen en om op die manier andere mensen van overal over de wereld te leren kennen. Hij vroeg er niks voor maar maakte wel even duidelijk dat de meeste achteraf een fooi geven :) Nou dat vond ik prima, is allicht leuker om met een groepje samen te gaan en ook nog eens goedkoper. We zijn eerst naar “Kota Tua” ofwel “Old town” gegaan waar nog heel veel van de oude stad zichtbaar is. Vanuit daar doorgelopen naar de street market waar we lekker geluncht hebben. Na de lunch hebben we een bezoek gebracht aan de “Istiqlal Moskee”, dit is de grootste moskee van heel zuidoost Azië, en hij is werkelijk gigantisch. Binnen kregen we allemaal een gewaad om en omdat we de local bij ons hadden die ons de rondleiding gaf in de moskee hoefden we alleen maar een kleine donatie achter te laten. Vanuit de moskee zijn we direct doorgelopen naar de kathedraal van Jakarta die er tegenover staat. Ik moet zeggen het is interessant om de moskeeën te bekijken, helemaal als het de grootste is maar de architectuur van de prachtige kerk sprak me veel meer aan. Om de trip af te sluiten liepen we naar het grote park met het nationale Monas monument. Prima stad met hier en daar leuke dingen maar het is er veel te, maar dan ook veel te druk en er hangt een vieze lucht in heel de stad.