Myanmar: Undiscovered gem

Myanmar is in tegenstelling tot de omliggende landen nog niet toeristisch wat voor mij de voornaamste reden was om het te gaan bezoeken. Het is een land waar je nog het echte Azië vindt. Maar dit is al erg aan het veranderen en binnen een aantal jaar zal het omgetoverd zijn tot een 2e Thailand of Bali. Om dat voor te zijn en nog de authentieke en traditionele kant van dit mooie land te zien, besloot ik nu te gaan. 

21-7

Ik vloog op Yangon, de grootste en voormalige hoofdstad van het land. Vanuit hier zal ik het land ook weer verlaten wat betekent dat ik een rondreis ga maken door het land. Op het vliegveld liep ik 2, je raadt het al, Nederlandse meisjes tegen het lijf waarmee ik een taxi naar het “downtown” centrum pakte. We verbleven niet in hetzelfde hostel maar via Facebook had ik een andere Nederlands meisje leren kennen (via 1 van de vele reispagina’s om andere reizigers te ontmoeten) waarmee ik in de avond afsprak om te kijken of we een deel samen konden reizen. Maar eerst was het tijd voor een aantal uur slaap aangezien ik daar inmiddels wel aan toe was. Dit resulteerde in de hele middag door te slapen. In de avond gingen we samen naar wereld grootste pagode (Shwedagon) die erg mooi verlicht was. Een traditionele klederdracht in het land verplichte me om mijn knieën volledig te bedekken. Ik had me al voorbereid door m’n schouders te bedekken met een t-shirtipv hemd en een korte broek aan te trekken die op m’n knieën viel (wat normaal gesproken voldoet), maar toch moest ik een traditionele “Longyi” kopen. Dit is een lap stof waar je instapt en die je vervolgens met een bepaalde techniek om jezelf heen wikkelt. Een soort van mannenrok, maar ik moet zeggen dat ze enorm comfortabel zijn. En wetende dat de locals er niks onder dragen, maakt het ze heerlijk luchtig. Gelukkig mocht ik het houden zodat ik het kan gebruiken voor de volgende heilige plekken of als zin heb om lekker luchtig over straat te lopen :)

22-7

Helaas hadden we beide een andere plan waardoor we weer lekker alleen verder gingen. Vond ik niet erg, soms is het wel lekker om even je eigen plan te trekken. Na het ontbijt de stad ingelopen om wat toeristische plekken te gaan bezoeken. Ik wilde een fiets huren om de enorme stad rond te fietsen maar blijkbaar zijn motors, scooters en zelf fietsen verboden in de grote stad. Jup…. Ik vond het ook bizar. Vele tempels en pagodes van de buitenkant bekeken omdat ik ze niet speciaal vond om er een hoge entree voor te betalen. Na bijna 9 maanden ben je inmiddels wel “uitgetempeld”, om het zo maar te zeggen. Niet dat ik ze niet meer waardeer, maar genoeg om ze niet meer te hoeven bezoeken als het geen speciale zijn. Via wat onveranderde koloniale gebouwen naar de haven gelopen om daar een boot te pakken naar de andere kant, Dala. Hier besloot ik om akkoord te gaan met een soort van tour die me aangeboden werd. Voor een bepaald bedrag werd ik in zo’n 2 uur rondgereden in een “Trishaw”, een soort van bakfiets. Kreeg tijdens de tocht bijna medelijden met mijn chauffeur aangezien de fietsen zo slecht zijn met slappe kromme banden, geen versnellingen, enz. Dit maakte het voor hem enorm zwaar om het ding vooruit te krijgen, maar alle Trishaws zagen er zo uit. Hij reed me door een dorp volledig gemaakt uit bamboe, een vissersdorpje, getroffen tsunami gebied, markten en oude dele van Dala. Vanwege hevige regen (ook hier in Myanmar is het regenseizoen) belandden we uiteindelijk bij zijn eigen woning (krot) waar ik uitgenodigd werd voor lunch en een film op een soort van super klein laptop/schotel dingetje. De enige Engelse film die hij had was de Titanic in een geweldig slechte kwaliteit, maar hij vond het prachtig wat het voor mij helemaal geweldig maakte. Na de tour weer de boot terug naar de stad om op mijn gemak naar het noorden van de stad te struinen om daar een groot park te gaan bezoeken met het mooie “Kan DawGyi Lake” en het “KaraweikPalace”. 

23-7

In de vroege ochtend een taxi gepakt naar het busstation wat nog verder bleek te zijn dan het vliegveld. Daar een bus geboekt die me in een goeie 6,5 uur naar “Mawlamyine” bracht, een plaatsje in het zuiden. Vanaf daar wilde ik langzaam mijn weg weer terug omhoog werken met wat stops hier en daar. Inmiddels al weer contact met een meisje die ik in Vietnam heb leren kennen omdat ze ook naar Myanmar komt en we een deel van onze reis samen kunnen gaan doen. Ik ben er na veel verhalen, adviezen en inmiddels al enkele eigen ervaringen achter gekomen dat het een land is wat je eigenlijk samen wilt doorreizen. De prijzen zijn stukken hoger dan in de andere Aziatische landen met vooral erg dure accommodaties en zo goed als geen hostels. 

24-7

Mijn allereerste accommodatie (hotel) waar er geen wifi beschikbaar is. Ik had ook hierover gelezen en besloot dus om maar een lokale simkaart te kopen met een internet bundel, die zijn namelijk wel redelijk goedkoop. Ik kan echt wel zonder internet maar het is soms een must-have voor een backpacker om erachter te komen wat er te doen en te zien valt in de omgeving waar je bent. Helemaal als je niet met kilo’s aan LonelyPlanet boeken wilt rondlopen. Direct de verbinding gebruikt om online mijn “working/holiday-visa” aan te vragen voor Australië. Dat komt namelijk ook dichtbij nu. Na het kantoorwerk lekker op verkenning gegaan. Eilandje en wereld grootste “RecliningBuddha” bezocht. Een enorm grote liggend boeddha sculptuur. 

25-7

Ik wilde de mooie boottocht boeken naar “Hpa-An”, maar vanwege het regenseizoen was dat helaas niet mogelijk waardoor ik wederom in de vroege ochtend een bus nam naar “Hpa-An”. Bij aankomst mijn spullen bij een guesthouse achtergelaten tegen een klein bedrag om vervolgens met een scooter naar 1 van de vele grotten te gaan in de omgeving. Ik hou van grotten en heb er inmiddels al tientallen bezocht maar ik vond er hier maar een de moeite waard. Je gaat er lopend in en komt er aan de andere kant met een bootje weer uit. Erg leuk! Vanuit daar doorgereden naar een plek voor een goede lunch omdat ik van plan was om de hoogste berg te gaan beklimmen, “Mount Zwegabin”. Na het lezen van een aantal blogs wist ik dat als je geluk had er de mogelijkheid was om bovenop de top te overnachten in het klooster. Lees: als je geluk hebt! Je moet namelijk wel uitgenodigd worden door de monniken die er verblijven. Mezelf voorbereid met de nodige spullen begon ik aan de klim, een paar duizend treden die ik besloot op blote voeten te doen. Het is een pittige hike omhoog maar het is het dubbel waard. Vanaf de top kijk je over het hele gebied, helemaal omdat het een solitaire berg is in een gebied met haast alleen maar vlakke velden. Al snel werd ik aangesproken met de vraag of ik van plan was om weer naar beneden te lopen of dat ik misschien daar wilde overnachten. Dat klonk natuurlijk als muziek in mijn oren. Er werd me een klein gebouwtje met enkele veldbedden toegewezen waar ik kon verblijven en ook een plek waar ik mezelf kon wassen: douchen door een koude emmer water over je hoofd te gieten, heerlijk :) Allemaal enorm basis maar dat had ik wel verwacht. Dit alles wel tegen een donatie die ik er natuurlijk zeker voor over had. In de avond kreeg ik zelfs bericht dat het avondmaal voor me klaar stond. Helaas was dit allemaal zonder de aanwezigheid van de monniken omdat die hun eigen plek hebben voor de maaltijden en het slapen, maar ik kreeg gezelschap door een enkeling van het dorp die het klooster helpt. Daarna lekker vroeg naar bed gegaan.

26-7

Om stipt 04:00 uur werd ik wakker met het ochtend ritueel van de monniken (heilige woorden die letterlijk door gigantische luidsprekers van de berg naar de omliggende dorpen geschreeuwd worden). Dit was wat minder, maar dat krijg je er nu eenmaal bij. Het duurde maar liefst 50 minuten waarin je niet slaapt. Besloten om maar mijn kleren aan te trekken en buiten een mooi plekje op te zoeken om de zonsopkomst op te wachten. Na een prachtig plaatje en een stevig ontbijt bedankte ik de mensen die er op dat moment aanwezig waren en zetten ik de weg weer in naar beneden. Wie kan er nou zeggen dat ze op de top van een berg een nacht in een klooster hebben doorbracht, wat een ervaring!! Weer terug in het dorp mijn spullen gepakt en een bus naar de volgende bestemming genomen: Kyaikto. Nadat ik een hotel vond wat ik niet te duur vond en een lunch achter m’n kiezen te hebben nam ik een pickup bus naar het bovenliggende dorpje “Kinpun”. Vanaf hier kun je met een vrachtwagen naar de populaire en heilige “Golden Rock”. Jup je las het goed, een vrachtwagen. Ze hebben letterlijk tientallen vrachtwagens omgetoverd tot toeristische achtbaanachtige vervoersmiddelen. Je word achterin de bak op een bank geplaatst waar je moet wachten tot de hele bak vol is voor het gaat rijden. Ze proppen letterlijk 42 man op de bankjes waarna je een intense rit omhoog begint. De vrachtwagen stamt zichzelf op voelen toeren de steile berg omhoog waarbij je de hele tijd het idee hebt alsof je in de achtbaan zit maar dan zonder beveiliging. Het is spannend, oncomfortabel en lachwekkend tegelijkertijd. De Golden Rock is een rotsblok dat de wetten van de natuur tegengaat door zichzelf mysterieus te balanceren op een ander blok. De locals en hun geloof beweren dat 1 enkele haar van Boeddha zelf de rots in balans houdt en zorgt dat hij niet valt. Toeristen moeten natuurlijk een hoge entree betalen waar het voor locals gratis is. Maar dat ben ik inmiddels wel gewend van Azië, belachelijk maar je doet er niks aan. Mannen mogen het rotsblok betreden en aanraken (en waar gewenst aanbidden door er bladgoud op te duwen, wat voor zijn kleur zorgt) maar voor vrouwen is dit volgens religie volstrikt verboden. Ze moeten op voldoende afstand blijven, erg apart.

27-7

Mijn laatste stop voor Yangon was Bago waar ook deze keer met bus naar toe ging. Omdat de stad een toegangsprijs kent voor alle bezienswaardigheden kun je een combo ticket kopen wat je toegang tot alles geeft die dag. Voor een klein beetje meer wilde een man die redelijk Engels sprak mij wel de hele stad met alle plekken laten zien achterop zijn scooter. Kortom een privé gids, wat meer dan welkom was. De nodige tempels en pagodes later, het zat er namelijk toch al bij inbegrepen, bezochten we de lokale sigarenfabriek waar ik van dichtbij kon zien hoe de sigaren gemaakt werden. Gedroogde bladeren werden gevuld met lokale tabak en met een filter gemaakt van gedroogde maïsbladeren gewikkeld in krantenpapier, gerold tot sigaren. Vervolgens werden ze dichtgeplakt met een bedrijfssticker, aangeduwd, netjes dichtgevouwen/afgeknipt en in bundels verpakt. Super tof proces! Hier kreeg ik ook het bekende “Thanaka” op mijn gezicht. Je ziet veel vrouwen, kinderen en soms ook mannen in Myanmar rond lopen met een soort gelige/witte schmink op hun gezicht. (vrouwen soms zelfs nek en armen) Dit zou volgens geloof goed voor de huid zijn en voldoet als een bescherming tegen de zon. Je ziet het in diverse patronen en vormen voorbij komen. Ze creëren het door een bepaald soort hout over een natte steen te wrijven waarbij een geelkleurig smeersel vrijkomt. Dit wordt vervolgens op de huid aangebracht wat goed zichtbaar wordt na opdroging. De tour sloten we af met een tempel waar een heilig en zeer belangrijke python (slang) te zien is. De enorme slang heeft een lengte van 7 meter, een gewicht tussen de 300 en 400 kilo en is maar liefst 127 jaar oud. Het verhaal gaat dat het de reïncarnatie zou zijn van een belangrijk persoon in hun geloof. Je kunt het machtige en in mijn ogen arme (toeristische attractie) beest van dichtbij aanschouwen zonder hem aan te raken.

28-7

Mijn plan was om richting het westen te reizen, naar het plaatsje “Mrauk-U”. Een van de weinig plekken in die streek die ‘redelijk’ veilig zijn om te bereizen. Omdat alles nog origineel en authentiek is (nog niet gerestaureerd, etc.) was het voor mij erg aantrekkelijk. De reis er naartoe is echter meer dan 30 uur in diverse bussen. Van Bago pakte ik de bus naar het station in Yangon waar ik met het Franse meisje afgesproken had. (In Vietnam ontmoet) Daar kwamen er samen achter dat er maar 2 mogelijkheden waren om richting het westen te reizen. Of vliegen, wat voor ons veel te duur was, of de bussenreeks pakken die we voor ogen hadden. Helaas vertrok die bus echter vroeg in de ochtend wat betekende dat we de kans gemist hadden. Snel de koppen bij elkaar gestoken en besloten om naar het onbekende “Naypyidaw” te gaan met een bus. Sinds een aantal jaar de officiële hoofdstad van Myanmar. Tijdens de rit kwamen we er echter al snel achter waarom het niet populair is onder backpackers. De accommodaties bestaan letterlijk alleen maar uit dure hotels, resorts en villa’s. Oeps…. In de bus werden we echter goed geholpen door een local die ons bij aankomst naar een van de ‘goedkopere’ hotels stuurden. We werden opgewacht met transport van het hotel en bij aankomst schrokken we enorm van alle luxe. We hadden geen keus dus boekte we snel 2 nachten, gelukkig waren we met z’n tweeën zodat we de kamerprijs mooi konden delen. 

29-7

De nacht in het super comfortabele bed had ervoor gezorgd dat we het hele gedoe al snel vergeten waren. Toen we wakker werden stond het ontbijt buffet (wat inbegrepen was) al op ons te wachten en kregen we te horen dat we gratis scooters kregen met brandstof. Zat er dus allemaal bij inbegrepen. Je kunt je denk ik wel voorstellen dat dit een aangename verassing is voor backpackers en uiteraard zonder ook maar een woord direct aangenomen wordt :) Gelijk de dag gebruikt om op de scooter de hoofdstad te gaan verkennen. Tot onze verbazing was de hoofdstad extreem rustig. Er was letterlijk niemand op de weg en in Naypyidaw zorgt dat voor een raar plaatje. Veel van de wegen bestaan namelijk uit maar liefst 16 rijbanen…. Jup 16! Een vliegtuig kan er letterlijk landen. Waarom weten we nog steeds niet. Wat parken bezocht waar we letterlijk de enige waren en via wat pagodes en lokale thee kraampjes reden we weer terug naar het hotel. Er is voor backpackers inderdaad niks te zoeken behalve luxe. Maar we hebben in ieder geval, ondanks de prijs, wel genoten van ons verblijf.

30-7

Wederom zat er weer gratis drop-off service inbegrepen die ons naar het busstation bracht. Daar namen we de bus naar Bagan. De populaire archeologische plaats van het land. Bagan wordt opgedeeld in 3 gedeelten en wij hadden onze accommodatie geboekt in “New Bagan”. Bij aankomt moet je echter zoals op vele plekken in Myanmar een entree ticket kopen. Op sommige plekken is het letterlijk een ticket om de stad binnen te komen (extra manier voor de overheid om geld te verdienen) en hier was het vanwege de archeologische omgeving. Onszelf gesetteld, wat uitgerust en al wat rondgelopen in het dorpje met de omgeving.

31-7

Het is erg populair om de zogeheten “E-bikes” te huren en daarmee de erg grote omgeving te verkennen. Ons plan was dan om lekker vroeg op te staan en op een van de ruïnes de zonsopkomst te gaan bekijken. Helaas regende het enorm hard toen we wakker werden waardoor we besloten om lekker om te draaien en door te slapen. Na het ontbijt regende het nog steeds non-stop waardoor ik besloot lekker een dagje binnen te blijven en dingen voor Australië te gaan voorbereiden. 

1-8

Deze keer regende het niet om 04:30 uur en besloten we snel een E-bike te huren en richting het ruïne gebied te rijden. In het kort: een moderne scooter die op elektriciteit werkt en daardoor dus geen geluid maakt en erg comfortabel rijdt. Inmiddels waren we met z’n drieën en we hadden alle drie het idee om een minder toeristische tempel uit te zoeken om de zonsopkomst te aanschouwen. Zo is er namelijk een erg grote tempel waarvan je een geweldig uitzicht hebt over het hele gebied maar tijdens zonsopkomst en zonsondergang is het daar enorm druk. Wij reden een klein stukje verder en namen waren erg tevreden met een wat kleinere tempel waar we letterlijk de enige waren en nog steeds een geweldig uitzicht hadden. Na wat ochtend yoga en een prachtige zonsopkomst over het ruïne/tempel gebied reden we terug voor wat extra slaap en ontbijt. De middag besloten lekker in m’n eentje op verkenning te gaan waarbij ik kon doen en laten wat ik wilde. Uiteindelijk alles gezien wat ik wilde zien en op plekken tijd doorgebracht waar ik helemaal niemand in de omgeving kon zien. Soms is het meer dan dubbel waard om kilometers verder te rijden en lekker van de rust te genieten. Het is moeilijk om te beschrijven hoe mooi het archeologische gebied is. Foto’s die volgen of simpelweg een paar klikken op Google zullen een beter beeld geven. In de avond wat toffe mensen leren kennen waarmee we uit eten zijn gegaan en besloten de volgende dag wat samen te gaan ondernemen.

2-8

“Mount Popa” stond vandaag op de planning. Met de hele groep 7 in de taxi en op naar deze enorme rotsblok (kleine compacte berg) met een klooster op de top. Onderweg stopten we bij een palmplantage waar ons uitgelegd werd hoe ze olie verkrijgen, lekkernijen maken van kokosnoot olie en pinda olie, alcohol gebrouwd wordt van rijst, etc. Het duurt ongeveer 30 minuten om de berg omhoog te lopen naar het klooster vanwaar je een geweldig uitzicht hebt over de omgeving. Tijdens de wandeling moet je echter wel opletten voor de honderden apen die op en langs het pad zitten, die zijn namelijk allemaal uit op je spullen. In de avond probeerde ik wederom om een ticket te boeken naar het westen maar daar kreeg ik het advies om het geld te sparen en niet te gaan. Alle dorpen en de omgeving zijn namelijk overstroomd (regenseizoen) wat betekent dat je een boot moet huren voor alles dat je wilt gaan doen/bezoeken, zelfs voor het hotel. Met deze kennis op zak besloot ik om de rest te gaan vergezellen die ik had leren kennen, wat betekende dat ik met de boot naar “Mandalay” zal gaan.

3-8

Aangeschreven als een van de mooiste boottochten van Myanmar, de tocht van Bagan naar Mandalay. De boot vertrok om 05:00 uur waardoor ik dus opnieuw erg vroeg op moest staan. Ook een deel van Bagan is overstroomd wat betekende dat de taxi ons dropte bij het gedeelte waar we in een klein bootje moesten stappen. Al dobberend richting de grote boot kwamen we letterlijk langs alle lokale woningen die half onder water stonden. Erg indrukwekkend om te zien hoeveel regen er hier valt. Op een gegeven moment kwam er zelfs een man met sigaar in z’n mond en zijn tas op zijn hoofd zijn huis uitlopen waarbij het water tot aan zijn oksels kwam. Hij keek alsof het niks was :) Teken dat de mensen er hier inmiddels wel aan gewend zijn. Met een mooie zonsopkomst vanaf de rivier starten we de lange trip van bijna 12 uur stroomopwaarts. De rivier wordt hierbij gesierd met mooie natuur, kleine kliffen met dorpjes en tempels op de rand, uitgestrekte begroeiing die half onderwater stond, etc. Kortom: in combinatie met het goede gezelschap maakte dit een toffe tocht.

4-8

Inmiddels was de groep opnieuw gegroeid en waren we nu met 10 personen. Het hostel verhuurde 5 scooters wat in koppels perfect uitkwam. Via een oud klooster (ShwenantawMonastery) dat volledig uit Teak hout gemaakt is reden we door naar het “Mandalay Palace”. We vonden het allemaal te duur om het te betreden waardoor we lekker een rondje eromheen reden :) de dag sloten we af met een leuke rit naar “Mandalay Hill” vanwaar je de zonsondergang mooi kunt bekijken. Onderweg nog een aantal man kwijtgeraakt wat voor een leuk avontuur in het donker zorgde. Elk nadeel heeft z’n voordeel! :)

5-8

In de ochtend sloot ik me aan bij een klein deel van de groep om een taxitour te gaan doen. Met een taxi reden we door de omgeving en zagen we de kleine dorpjes rondom Mandalay waarbij we alle grote pagodes op de heuvel van ‘SagaingVillage’ bezochten. De middag sloten we af in ‘AmarapuraVillage’ waar we een boottocht namen naar de populaire en bekende “U Bein Bridge”. Werelds langste brug die volledig bestaat uit Teak hout. Vanwege het regenseizoen stond de helft van de brug onder water waardoor het dus niet toegestaan was om de brug te betreden, maar doormiddel van de boottrip hadden we nog steeds de kans om wat mooie foto’s te schieten. s ’Avonds met de groep uit eten geweest en lekker doorgehaald met wat leuke drankspellen aangezien de groep de volgende dag op zou splitsen.

6-8

Ik heb helaas het westen van Myanmar uit mijn hoofd moeten zetten waardoor ik besloot om verder richting het noorden te reizen en daar de omgeving te gaan verkennen. De keus viel al snel op de treinreis richting “Hsipaw”. Een treinreis die om 04:00 start, ca. 12 uur duurt en bekend staat als een van wereld mooiste treintrajecten. Normal class was ca. $2 en First Class was ca. $4 wat voor mij de keus erg makkelijk maakte. Ik wilde namelijk wel wat comfort hebben tijdens die 12 uur. De rit is werkelijk prachtig. De trein neemt je via mooie uitgestrekte landschappen de bergen in waar je uiteindelijk een grote kloof/canyon oversteekt via het bekende “Gokteik Viaduct”. De trein is ook enorm basic waardoor de wagons letterlijk de hele tijd van links naar rechts over het spoor slingeren, het had wel iets in mijn ogen. Misschien wel het leukste van de hele rit zijn de momenten waarbij iedereen een klein stukje van de ramen (die volledig open kunnen) wegschuift omdat de natuur met al haar bosjes en takken letterlijk de trein binnenkomt :) Het spoor zelf wordt niet tot nauwelijks onderhouden wat betekent dat de trein zich letterlijk een weg baant door de natuur, geweldig! Bij aankomst stonden diverse guesthouses al met gratis vervoer te wachten waar ik dan ook zeker gebruik van maakte. Lekker het dorpje kort doorgewandeld en vroeg het bed in gedoken om eindelijk weer eens wat slaap te pakken.

7-8

Hsipaw is populair onder reizigers voor de trekkingen die je er kunt doen. Maar omdat ik een meerdaagse trekking wil gaan doen naar het “Inle Lake” besloot ik lekker zelf de omgeving te gaan verkennen. Via kleine paadjes door vele rijstvelden kwam ik uiteindelijk bij de ‘Nam Tuk’ waterval uit die met enorme kracht meters naar beneden valt. Vanwege de lange en vooral hete wandeling besloot ik er lekker in te springen om eens even goed af te koelen, heerlijk! Ik vervolgde de wandeling naar enkele authentieke dorpjes rondom Hsipaw. In de avond liep ik de 2 Belgen van de boottocht tegen het lijf waarmee ik ben gaan eten. We kozen voor “Mrs. Popcorn”, een restaurant die gerund wordt door een oude dame die zichzelf zo noemt vanwege haar vele maïsvelden. Al het eten en drinken is volledig biologisch en uit eigen tuin. Heerlijk!! :)

8-8 

Een ochtend bus naar “Lashio” genomen. Een dorpje in het noordoosten tegen de Chinese grens aan. Dit zorgt voor een gemixte bevolking tussen Birmezen en Chinezen. Bij aankomst wees ik alle taxi aanboden af omdat ik zelf naar het centrum wilde lopen. Al snel sprak een lokale (Chinese) vrouw me aan met vraag of ik al een plek geboekt had. Dit had ik nog niet waardoor ze me aanbod om bij haar te verblijven. Ze is zelf ook een aantal jaren backpacker geweest en daarbij is ze vaak geholpen door locals. Dit was voor haar een reden om wat terug te doen voor diverse andere reizigers. Voor mij betekende dit gratis verblijf en maaltijden. Ik heb haar diverse keren geld proberen aan te bieden maar ze bleef het afslaan. Ze had een eigen bedrijfje en stond er echt op dat ik bij haar verbleef. Zo liet me de interessantste plekken van Lashio zien. De stad zelf is niet bijzonder en als er al reizigers komen dan is het alleen maar doormiddel van een busrit door de stad richting de Chinese grens om het land te verlaten. Dit was voor mij echter de reden om te gaan omdat ik het echte Myanmar wilde beleven. Als enige buitenlander in de hele stad lukt dat wel moet ik zeggen.

9-8

Ook vandaag nam ze haar tijd om mij rond te rijden naar een van de kloosters in de bergen om vanaf daar een mooie view te hebben over de hele stad en de omliggende natuur. Zelfs lunch had ze al voor me betaald voor ik naar mijn geld kon reiken. Net voor ik vertrok kreeg ik nog een tas met “Moon cake” mee voor een goede reis. In China vieren ze half augustus het “Moon Festival” wat vaak gevierd wordt met een traditionele cake met dadel vulling en sesamzaad. Wat een geweldige vrouw was het. Het gebeurt niet vaak dat je twee dagen en een nacht doorbrengt zonder ook maar iets uit te geven. En het mooie was dat het ons beide gelukkig maakte. Dat zijn de leuke en mooie momenten tijdens het reizen. Met een nachtbus ging ik de middag op weg naar “Kalaw”.

10-8

Om 05:00 uur kwam ik aan in Kalaw wat voor mij betekende dat ik mijn planning toch maar een beetje ging omgooien. Mijn plan was om direct dezelfde dag een 3 daagse trekking te starten om zo nog 2 volle dagen in Inle Lake kon doorbrengen. Ik was echter zo moe dat ik besloot om een dagje te wachten en lekker bij te slapen in het hotel. Na voldoende slaap liep Kalaw rond, op zoek naar het juiste aanbod voor een trekking. Er zijn diverse bureaus die trekkingen aanbieden maar ik kreeg in de afgelopen maanden eentje meerdere keren aangeboden vanwege de kwaliteit en service: Sam’s Family. En vanwege het laagseizoen viel de prijs nog reuze mee ook. Omdat ik al wist dat ik de volledige trek naar het “Inle Lake” wilde maken was de booking zo gemaakt. In de avond tijdens de meeting maakte ik kennis met de 6 andere uit mijn groep. 2 Britten, 3 Spanjaarden en 1 Argentijnse. Leuke mix.

11-8

Inmiddels al een tijdje in mijn gedachten na alle mooie verhalen die ik over de trekking gehoord heb, en vandaag kon ik dan eindelijk weer eens lekker actief gaan doen. Onze grote bagage werd voor ons naar de accommodatie rond Inle Lake gebracht terwijl wij de trekking begonnen om 08:30 uur. We kregen 2 gidsen mee. 1 ervaren jongedame die het al enkele jaren deed genaamd “Noi Noi” en een jonge kerol genaamd “Jordan” die het vak langzaam aan het leren was. Via de hoofdweg liepen we al snel de bossen in om via zandwegen uit te komen op een leuke single track. De omgeving veranderde steeds van bossen, rijstvelden naar heuvels.Net toen het begon te regenen kwamen we aan bij de lunchstop boven op de heuvels bij een Nepalese restaurant. We konden het niet beter timen. Accommodatie, vervoer, gids en maaltijden waren inbegrepen dus we hoefden alleen maar te ontspannen en te wachten tot het geserveerd werd. Helaas stopte de regen niet dus we konden onze poncho tevoorschijn halen, er moet namelijk wel doorgelopen worden :) De hike eindigde uiteindelijk in een van kleine bergdorpjes waar we de nacht zouden doorbrengen bij een van de families. Alle huisregels werden door onze gids snel doorgenomen met ons waarna we een lekkere douche konden nemen. En wat voor een, we moesten namelijk douchen net zoals de locals. Dit betekent: achter een muurtje koude emmers met water over je heen gooien. Iets wat ik helemaal geen probleem vind en na een hike zelfs heerlijk vind. Wat het nog eens extra mooi maakte is het feit dat de buurvrouw vanaf haar balkon precies over de omheining heen kon kijken :)

12-8 

Rond 06:30 werd je wakker gemaakt als je al niet vanzelf wakker was geworden. Het ontbijt werd letterlijk voor ons bed geserveerd (op zolder) waarna we snel aan de 2e dag begonnen. Vandaag was de langste dag met de meeste kilometers. De omgeving werd langzamerhand steeds mooier en mooier en net voor de lunch eindigde we op een bergkam wat we een aantal kilometers bleven volgen. Aan beide kanten hadden we een geweldige view. De lunch werd deze keer geserveerd in een local wegrestaurantje. Het tweede deel die dag was wat simpeler. In plaats van klimmen en dalen was het nu veel recht door de velden richting onze volgende slaapplaats. Dit ‘family house’ was zelfs nog beter dan de eerste. Lekker traditioneel en basis, hou ik van. Een grote lokale boerderij met genoeg plaats voor onze groep boven. Uiteraard wel nog steeds met de zelfde kwaliteit faciliteiten: emmer douche en gat in de grond voor de grote boodschap :)

13-8

Ook vandaag werd er na het ontbijt lekker vroeg gestart aan de wandeling. Deze keer hadden we minder kilometers te gaan maar moest wel alles in de ochtend gelopen worden. Via de bergen liepen we langzaam het dal in waar we via zandwegen al snel tussen het heuvelgebied uitkwamen. Hier werden de paadjes smaller en dieper en de omgeving steeds rauwer. Kortom, genieten van elke seconde. Zoals de 2 dagen ervoor stopten we ook vandaag een aantal keer voor een kleine pauze met wat lekkers wat we kregen van de gidsen. Tijdens het laatste uur hadden we zicht op het tweede grote meer van Myanmar: Inle Lake. Net voor de lunch moesten we ook hier een entree ticket kopen om het Inle gebied binnen te komen. Bijna aan het meer hadden we lunch waarna we met een traditionele Birmese longboat via kanalen het meer op voeren. Vervolgens voeren we de hele lengte van het meer (22 km) naar het noorden richting het plaatsje “NyaungShwe” waar onze tassen bij het hotel lagen. Tijdens de boottrip nog even lekker natgeregend natuurlijk :) Ons zelf snel opgefrist en op zoek gegaan naar een massage. We eindigden bij een plek waar ze traditionele Birmese massages gaven. Een geweldige ervaring aangezien de massagekamer achter in een van de hutjes van de boerderij was. Dit betekende dat we de heerlijke body massage kregen onder het genot van boerderij geluiden :) s ‘Avonds genoten van een westerse maaltijd onder het genot van welverdiende biertjes.

14-8

Helaas moest ik vandaag vertrekken maar mijn bus stond pas in de avond gepland. Dit betekende dat ik in de ochtend nog lekker kon rond fietsen om de omgeving wat te verkennen en in de middag nog genoeg tijd had om met mijn hike groep naar de plaatselijk wijngaard te gaan voor een proeverij. We kregen 5 verschillende wijnen te proeven die opliepen van wit (zoet en licht) naar rood (zacht & stevig). Hierna de middag met een lunch en wat afscheid drankjes afgesloten. Wederom een geweldige groep mensen leren kennen maar ook die moet op een bepaald moment splitsen. Voor mij betekende het met de nachtbus (VIP) terug naar het zuiden, Yangon. Ik koos om een beetje meer te betalen zodat ik een VIP bus kreeg met de nodige extra’s: de rugleuning kon een goed eind naar achter, kussen en deken, 2 drankjes en een snack. Aangezien ik de afgelopen dagen wat minder sliep, een flinke hike erop heb zitten, de komende nacht in een bus moet slapen en over 2 dagen een nacht ga doorbrengen in een hoekje op het vliegveld, vond ik het wel een slim en aangenaam idee. 

15-8

De bus arriveerde na een goede 13 uur rijden rond 07:15 uur in Yangon waar ik besloot direct een taxi naar het vliegveld te pakken. Yangon heb ik al gezien en ik vond de grote en drukke stad niet echt leuk, zeker niet voor een 2e keer. En aangezien mijn vlucht in de avond vertrok wilden ik liever een dag op het vliegveld doorbrengen waar ik rustig aan mijn blog kon werken en misschien wat films kon kijken. Dat eerste lukte maar ze hebben er een rare regel dat iedere gast 30 minuten gratis WIFI krijgt en daarna moet je betalen. Ik vond dat het niet waard helaas. Met de nodige spellen en een leuk interview kwam ik de tijd wel door. Een lokaal reizigers magazine wilde mij interviewen over wat ik er kwam doen en hoe ik het er gevonden had. Met mijn toestemming wilden ze vervolgens opnemen in het blad van september. Super tof! In de avond kwam dan toch eindelijk het besef dat ik nu echt naar Australië zou gaan. Ik heb enorm genoten van Myanmar wat in bepaalde opzichten mijn verwachtingen zelfs overtroffen heeft: lokale bevolking is extreem vriendelijk, het land is prachtig en erg simpel tegelijk. Ook heb ik me op bepaalde plekken letterlijk de enige toerist kunnen noemen, waar ik vanaf het begin al voor ging. Ook dit avontuur is echter aan z’n eind en dat betekent: Op weg naar Australië! 1e vlucht is van Myanmar naar Kuala Lumpur (Maleisië).

16-8

Net voor middernacht kwam ik aan op het vliegveld van Kuala Lumpur (Maleisië) waar ik de nacht doorgebracht heb. Net als een paar maanden geleden vond ik mooi plekje ergens in een hoek op het vliegveld waar ik tegen mijn tas aan in slaap probeerde te vallen om zo toch enige slaap mee te pikken. In de ochtend vloog ik dan eindelijk naar “Melbourne” (Australië). Ik heb de afgelopen 9,5 maanden enorm genoten en ontzettend veel gezien/geleerd/gedaan. Het heeft echter ook een prijskaartje gehad wat betekent dat ik de spaarpot weer moet gaan bijvullen. En zoals vele andere backpackers heb ik gekozen voor Australië, waar je erg goed geld kunt verdienen. Ik hoop snel werk te vinden en dan minimaal 3 maanden er tegen aan te gaan zodat ik snel mijn reis kan vervolgen. Het zal wederom een groot avontuur worden en een geweldige ervaring! Ik heb er zin in!!!

Omdat ik voor een “Second Year Visa” wil gaan (geeft toestemming om in de toekomst een 2e keer naar Australië te komen voor werk/vakantie) moet ik minimaal 88 dagen (3 maanden) “Farmingwork” doen. (fruit plukken/helpen op een boerderij/of elk andere werk wat in de agrarische sector valt).