Treinreis richting Beijing

De seconde nadat we afscheid genomen hadden zijn we direct gaan liggen om de eerste uren niet meer op te staan. Lichtverduistering, gordijntjes en deur dicht, lamp uit en slapen maar. Proberen die kater weg te slapen :)

Zo’n 4 uur later konden we allemaal niet echt meer slapen waardoor we besloten om alles maar weer om te toveren in een zit ruimte in plaats van slaapruimte. Helaas was onze grote vriend de kater er nog steeds…

Genoeg drinken en wat fruit zorgde er voor dat hij gedurende de middag toch verdween, gelukkig maar haha.

Het eten was wederom hetzelfde, aardappelpuree met noodles en dit keer heerlijke Duitse bockworsten uit pot. Iets wat het Australische koppel erg vreemd vonden, ze kennen daar blijkbaar geen worst uit blik/pot. Wat wederom voor wat gelach zorgde.

Tegen de avond stopte we ergens in the middle of helemaal nergens voor maar liefst 4 uur. De Chinese wagonmedewerkers spraken geen Engels dus ook hun konden ons niet vertellen wat de reden was. Hierdoor liepen we dus een flinke vertraging op waar we echt niet op zaten te wachten aangezien het van onze tijd in Beijing afging.

Toen we weer eenmaal langzaam op gang kwamen duurde het maar 15 minuten voordat we bij de volgende stop aankwamen. Dit maakte de grote vertraging alleen maar vreemder. Daar aangekomen mochten we de trein niet uit omdat het blijkbaar de grenscontrole was. De zware security check voordat we de Chinese grens over mochten. Wederom moesten we onze paspoorten meerdere keren tonen met visum en juiste papieren. Ook moest de volledige cabine gecheckt worden, alleen deden deze personen het minder erg als op de Russische/Mongoolse grens. De tassen moesten we wel laten zien maar hoefden niet leeg, etc. Ze vroegen ons alleen of we iets aan te geven hadden.

Na groen licht gekregen te hebben reden we door naar de grens waar we wederom alles moesten laten zien en onze paspoorten moesten inleveren. Dit keer voor de Chinese grens. Een paar minuten later kregen we ze weer terug met een nieuwe stempel erin, yes :)

Vervolgens kregen we een kleine déjà vu omdat de trein een stukje verder weer achteruit ging rijden. Terug de richting waar we vandaan kwamen. En niet zomaar een stukje, nee best een eind. Het duurde niet lang voor we door hadden dat we van spoor aan het wisselen waren om in een speciale schuur uit te komen. In de schuur werden de wagons stuk voor stuk los gekoppeld en op een speciaal spoor geduwd. Vervolgens gebeurde het bekende spektakel: wisselen van onderstel, en dat allemaal met ons erin. De trein wordt naast wat zware liftmachines geplaatst. Nadat verschillende medewerkers wat moertjes en dingetjes los hadden gehaald werd de volledige trein zo’n 2 meter omhoog gelift, nog altijd met ons erin :) Vervolgens wordt het oude onderstel eronder uit gereden en komt er een nieuw, Chinees onderstel onder. Trein naar beneden, moertjes en dingetjes weer vast en klaar. Dit allemaal omdat het Chinese spoor wat smaller is dan het spoor van Rusland en/of Mongolië. Erg apart om mee te maken.

Na dit proces, wat overigens een aantal uur duurt worden alle wagons weer terug aan elkaar gekoppeld. Je zou zeggen dat dat langzaam gebeurt maar de werkelijkheid is heel anders. De locomotief rijdt gewoon met vaart alle wagons stuk voor stuk tegen elkaar aan wat voor een hoop lawaai en gedreun zorgt. Alsof het kapot moet. Omdat je het niet verwacht schrik je er enorm van. Het gevoel dat opeens de grond onder de trein verdwijnt en we steeds een paar meter wegzakken. Als je boven in het bed ligt, wat ik had op dat moment (aangezien het allemaal midden in de nacht gebeurde), moet je moeite doen om in bed te blijven en niet in het gangpad te vallen. Nadat alle wagons weer een trein vormde maakte we weer snelheid om richting Beijing te gaan.

Onderweg nog genoten van het landschap wat wederom erg veranderde. Deze keer in mooie bergen met prachtige meren wat langzaam overging in een hele grote stad vol met gebouwen, miljoenen mensen en de bekende smog.

Gelukkig heeft de trein de 4 uur vertraging terug weten te brengen naar ruim 1,5 uur wat we erg op prijs stelde. Aangekomen in het centrum van Beijing stond daar de honcho ons al op te wachten. Wederom een wat jongere meid genaamd Joyce, haar Engelse naam. Blijkbaar heeft iedereen een Chinese naam en een Engelse roep/familienaam. Die van haar was veel te moeilijk om, en uit te spreken en te onthouden, dus het bleef bij Joyce, lekker simpel.

Uiteraard gingen we weer eerst naar het hotel om onze spullen te droppen en ons op te frissen. Wederom een best fancy hotel met goede douche etc, alleen viel het matras enorm tegen. We zijn alle 4 stellig overtuigd van het feit dat dit de slechtste bedden waren van de hele trip, inclusief treinbedden.

Maar goed…. Nu staat Beijing ons te wachten. 2 dagen met de honcho waarna de vodkatrain reist stopt! Daarna nog 5 dagen Beijing waarin we zelf onze gang gaan om van alles te gaan doen en bezichtigen.