Ulaanbaatar & National Park

Toen we weer opgefrist en bijgeslapen waren gingen we met de honcho naar “Café Amsterdam” om te ontbijten, erg typisch :) Ze zijn in Mongolië niet erg van de zelf bedachte namen. Zo heb je “Shakira’s sauna”, “Hotel California”, “Club Hawaii” en nog veel meer.

Na het ontbijt nam Jagaana ons mee naar het grote nationale klooster waar we eerst wat regels te horen kregen. Zo moet je eerst wat wierrook uit een grote pot inademen voor je tempels binnenstapt, elke tempel moet je met je rechtervoet binnenstappen, binnen de gebouwen altijd met de klok mee rondlopen en de tempel altijd achterwaarts verlaten zodat je nooit je rug laat zien aan de Boeddha. Toen we snapte wat de bedoeling was zijn we de grootste tempel binnengelopen om werelds grootste (staande) Boeddha te bekijken. Ze zeggen niet voor niks de grootste staande, wat hij is echt enorm. In de muren van dezelfde tempel stonden 1000 kleine Boeddha beeldjes die stuk voor stuk een ander gezicht hadden. Hierna zijn we een kleinere tempel binnengestapt waar we een deel hebben mogen meemaken van een eeuwenoud traditionele proces. Tijdens dit 7 daagse proces proberen ruim 100 monniken van over de hele wereld de “10th living Bouddha” tevoorschijn te laten komen. Dit was erg bijzonder aangezien dit proces zeer zeldzaam is. Het gebeurt maar eens in de zoveel tientallen/100 jaar.

Tijdens de wandeling zijn we ook veel te weten gekomen over Mongolië en haar geschiedenis. Zo telt Mongolië een kleine 3,4 miljoen inwoners waarvan er 1,4 miljoen mensen in Ulaanbaatar wonen, de hoofdstad. Precies, ongeveer de helft in de hoofdstad en de rest verspreid over het gigantische land.

Omdat het een zondag was konden we helaas niet naar het nationale museum waardoor we besloten om na de lunch naar de beroemde “Black Market” te gaan. Om daar te komen moesten we een taxi pakken, wat erg makkelijk is in Mongolië. Iedereen is namelijk een taxi. Je steekt gewoon je hand uit naar de weg en binnen 10 seconden stopt er iemand die zijn kilometer teller op 0 zet en 1000 Tugrik per km rekent om je naar je bestemming te brengen. Voor de lezers, 1000 Tugrik is ongeveer € 0,46 wat niks is voor een taxi.

Het verkeer in Mongolië is wel een chaos waardoor er blijkbaar regelmatig ongelukken gebeuren. Mensen maken van een 2 baan weg met gemak een 3 of zelfs 4 baan weg. Iedereen claxonneert zonder ook maar enige reden, bijvoorbeeld als je in een rij staat voor rood licht. De politie rijdt ook met sirenes in een grote stoet de stad rond waarbij ze op sleepwagens verschillende in elkaar gereden auto’s laten zien met daarop teksten als: Deze bestuurder was dronken of deze bestuurder reed door rood. De chaos proberen ze te verminderen door een heel apart systeem. De nummerplaten van de auto’s eindigen op een nummer wat overeenkomt met de dag van de week. Dus de auto’s die eindigen op bijvoorbeeld 1 mogen op maandag niet de weg op, doe je dat toch dan krijg je een flinke boete en moet je je rijbewijs 3 jaar inleveren. Daar zijn ze erg streng op.

Eenmaal aangekomen bij de Black Market hebben we al onze belangrijke spullen in het hoofdvak van onze dag-rugzakken gestopt wat we op slot deden met een cijferslotje. De naam zegt het al, Black Market is de beroemde zwarte markt van Mongolië. En er lopen veel zakkenrollers rond die blijkbaar erg goed zijn geworden in wat ze doen. Wat een ervaring was die markt zeg, we vonden het geweldig. Je loopt via een enorme poort een soort apart deel van de stad binnen wat bijna overstroomt van de kraampjes en containers waarin mensen je van alles aan proberen te smeren. Het maakt niet uit wat je zoekt, je vind het daar. Van meubels, kleren, eten, stoffen tot cosmetica. En het is allemaal spotgoedkoop. Iets wat je meegemaakt moet hebben als je in Ulaanbaatar komt.

Omdat het erg koud was zijn we daarna met een taxi naar een beroemd plein gereden waar we even rondgelopen hebben om vervolgens terug te gaan naar het hotel om op te warmen. ’s Avonds zijn we ergens uit eten gegaan waar we een typisch Mongoolse soep op hebben met gebakken dumplings. Het traditionele gerecht. Na het eten zijn we met onze groep naar een karaoke bar gegaan om de avond gezellig af te sluiten met een redelijk aangeschoten gevoel :)

De volgende dag vertrokken we met al onze spullen naar het “Gorkhi-Terelj National Park” wat ongeveer een anderhalf uur rijden was. De dag ervoor was het begonnen met sneeuwen waardoor het hele landschap mooi wit gesierd was. Onderweg nog gestopt omdat we de mogelijkheid kregen om op de foto te gaan met wat roofvogels (uil, arenden en een gier). Omdat ik alleen de gier nog nooit vast gehad had, koos ik uiteraard voor die. De man zei dat de vogel 20 kg woog en met zijn vleugels begint te klappen als hij omhoog getild wordt. Hij had het gezegd maar toch had ik niet verwacht dat 20 kg op je arm zo zwaar kon zijn. Wat een machtig beest.

Na de foto hebben we nog wat snelle inkopen gedaan voor onze 2 dagen in het nationaal park zoals water en wat snacks, maar ook wat rijst en meel wat we als cadeau zullen geven aan de “Nomad familie”.

Wederom stond ik perplex van de schoonheid van Mongolië. Het landschap is onbeschrijfelijk, helemaal toen we het nationaal park binnen reden. Na een tijdje zagen we in de verte een kamp verschijnen vol met “gers”. Gers zijn de traditionele ronde Mongoolse huisjes die bestaan uit houten staanders met lagen vilt erover. Een van die gers werd aan ons toegewezen waar we de komende 2 nachten in zullen verblijven. Om de ger binnen te komen moeten we op onze knieën gaan aangezien het gemaakt is voor de gemiddelde Mongool die erg klein zijn. Binnenin konden we in het midden prima staan. 4 bedden met een klein nachtkastje en een stove (soort kachel die de tent warm moet houden en waar ook op gekookt wordt) maken de tent tot een mooie verblijfplaats. Tot nu toe zeker onze favoriet.

Na een zeer uitgebreide warme lunch dat bereid wordt door de eigenaren zijn we naar de “Turtle Rock” gereden om via de rots kant naar boven te lopen. Dit is een rotspartij die de vorm heeft van een schildpad. Hierna reden we via een geweldig pad door naar de voet van de “Meditation Tempel”. Een tempel die hoog tegen de bergen lag in de vorm van een olifantenkop (tempel als kop en een lange trap in het midden ernaar toe als slurf). Om er te komen moesten we een lang pad omhoog volgen wat aan de zijkant vol stond met heilige schriften. In totaal 108, het heilige aantal van het Boeddhisme. Iets wat je moet lezen voor je de tempel binnenstapt. Gelukkig bestonden de schriften steeds uit 2 zinnen en waren ze zowel in het Mongools als Engels afgebeeld. Het pad eindigde bij de slurf die bestond uit 108 treden. Vanaf de tempel hadden we een geweldig mooi uitzicht. Iets wat je even sprakeloos maakt. Voor deze tempel golden ook weer de zelfde regels die overal gelden in tempels.

Na wat mooie foto’s liepen we weer terug naar beneden wat voor een hoop gelach zorgde. Wederom gleden we een voor een weg op de gladde sneeuw waarbij ik zelf ook een aantal keer onderuit ging haha :) karma mag mij niet echt met al dat gelach om andere denk ik!

Onder bij de start bevond zich ook de eigenaar van een aantal paarden. Zoals sommige misschien wel weten is paardrijden nooit mijn ding geweest. Heb het als klein kind op de harde manier moeten ervaren waardoor ik nooit meer op een paard gestapt ben. Wil het geen trauma noemen maar je zult mij niet snel op zo’n beest zien. Omdat paarden jarenlang het vervoersmiddel waren van de Mongolen is het een activiteit die je niet aan je voorbij kunt laten gaan. En laat het ook nog eens in een prachtige omgeving zijn. Dit was de reden waarom ik er toch voor gekozen had om mee te doen. Ze noemen het wel paarden, maar ze zijn redelijk klein :) Het duurde een half uur voordat ik er op mijn gemak op zat en eindelijk kon genieten van de rit wat achteraf best leuk was. Commando’s als “Chu” (zeg: Tsjoe) liet de paarden sneller gaan en een kleine ruk aan de teugels liet ze stoppen. De timing was perfect want tijdens de rit genoten we ook nog eens van de mooie zonsondergang.

Terug op het kamp namen we even onze tijd om weer op te warmen in de ger. Daarna begonnen we aan onze Mongoolse kookworkshop waarbij we de traditionele gestoomde dumplings hebben leren maken, wat daarna ook ons diner werd. Heerlijk!

In de avond heeft Jagaana ons nog wat traditionele spellen geleerd met enkelbotjes. De diversiteit die je hebt met deze botten is enorm. Dit ging uiteraard gepaard met wat Mongoolse biertjes. Om de avond af te sluiten zijn we naar buiten gegaan om naar de sterrenhemel te kijken. Omdat we zo afgelegen zaten was er geen lichtvervuiling wat voor een perfecte heldere sterrenhemel zorgt. Na wat vallende sterren gebeurde er iets wat we allemaal nog nooit gezien hadden. Van het een op het andere moment werd de hele omgeving verlicht door een gigantische lichtbal die in ongeveer 5 seconden van de een naar de andere kant vloog. Een meteoriet van deze grootte had ik nog nooit gezien. Een rode bal die gevolgd werd door een wit/blauwe staart. Wat het helemaal af maakte was dat zo’n 2 minuten daarna het geluid pas kwam. Een geweldig hard gerommel wat klonk alsof er hevige donder plaatsvond. Dat we dat mee hebben mogen maken, maakte de dag perfect.

Die nacht vroor het rond de -20 graden Celsius wat de nacht erg koud maakte. Gelukkig kwam de eigenaar gedurende de nacht 3 x binnen om de kachel aan te houden wat de ger warm hield. Wat een service!

Het ontbijt de volgende ochtend is het beste ontbijt wat we tot nu toe nog gehad hebben. Het bestond uit eieren met spek, pannenkoekjes, warme worst, melk met muesli, sap etc. Na dit ontbijt vertrokken we richting de Nomad familie. Dit zijn families die nog altijd jaar in en jaar uit in gers wonen en leven van alles wat ze zelf verbouwen. Traditie is dat je bij zo’n bezoek de eigenaar bedankt met een gift. In ons geval rijst en bloem wat ze enorm waarderen omdat ze er altijd iets aan hebben. De vrouw liet ons verschillende traditionele producten proeven zoals eigen gemaakte kaas, zoute thee, gefermenteerde paardenmelk, yoghurtsnacks, koekjes en yoghurtvodka. Laat ik maar zeggen dat je er van moet houden :) Na verschillende vragen hebben we het bezoek afgesloten met een leuke foto om weer terug naar het kamp te gaan. De honcho had daar het ouderwets boogschieten al klaar staan in de sneeuw. Met een traditionele oude boog en pijlen moesten we een doel raken wat meters verderop in de sneeuw stond. De afstand was zeker 4 x zo ver als wat ik gewend ben met de schoolgroepen die ik begeleid. Zo’n 25 a 30 meter maakte het niet makkelijk voor ons. Vooral het zoeken naar de pijlen duurde in het begin erg lang aangezien ze de onder de sneeuw verdwijnen :) De mensen die me kennen kunnen zich vast wel voorstellen dat ik niet aan de lunch wilde beginnen voor ik het doel een keer geraakt had, helemaal nadat Jagaana een keer vol in de roos schoot en mijn pijlen er maar naast bleven vliegen. (voor de duidelijkheid, een ouderwetse boog maakt het ook niet makkelijk, haha) Uiteraard heb ik het doel ook een keer geraakt :)

Na een heerlijke warme lunch hebben we met z’n alle “Mongol” gekeken. Een Mongoolse film die de geschiedenis over Mongolië verteld met het leven van “Genghis Khan”, de belangrijkste Mongoolse heerser die alle Mongoolse stammen verenigde en het grootste imperium in de wereldgeschiedenis startte. Daarna hebben we de middag afgesloten met wat mooie groepsfoto’s boven op de besneeuwde bergen achter het kamp. Op de terugweg werd het lopen ingewisseld voor sleeën. Het waren niet de beste afdalingen maar leuk was het zeker. Wederom kregen we een heerlijk avondmaal waarna we met kaartspellen en bier onze laatste avond in het gerkamp afsloten. Die nacht was het gelukkig wat minder koud in de ger waardoor we nog beter geslapen hadden.

De volgende ochtend werden we uiteraard weer verwend met een geweldig uitgebreid ontbijt waardoor met een volle maag het Nationaal Park konden verlaten. Op de terugweg naar Ulaanbaatar hebben we nog het standbeeld met museum van Genghis Khan bezocht. Dit is het grootste roestvrijstalen standbeeld ter wereld wat ca. 46 meter lang en 43 meter hoog is. Binnenin en een verdieping lager onder de grond bevindt zich het museum met nationale geschiedenis, en door middel van een trap kom je helemaal bovenop de kop van het paard uit wat voor een geweldig uitzicht zorgt. Het was ca. 30 minuten de andere richting op maar zeker de moeite waard.

Eenmaal in Ulaanbaatar kozen we ervoor om het nationaal museum in te ruilen voor een wandeling naar een panorama punt in de bergen wat je een zicht over de skyline van Ulaanbaatar geeft. Mooie plek, maar helaas geen optimaal zicht over de hele stad vanwege de smog laag. Die avond voor de laatste keer uit eten geweest om vervolgens onze geweldige tijd in Mongolië af te sluiten tot diep in de nacht met bier en gezelligheid in een van de plaatselijke pubs.

De volgende ochtend stond helaas vroeg de wekker alweer, aangezien de trein om 7 uur al weer vertrok. Met grote tegenzin en een toch wel goede kater :) hebben we afscheid genomen van Jagaana en het geweldige land Mongolië. De afgelopen 4 dagen hebben me een reden gegeven om zeker nog een keer terug te komen, waarschijnlijk dan in het zomerseizoen wat het landschap ook prachtig omtovert. Een ding wisten we zeker, tot nu toe hebben we de beste en mooiste tijd in Mongolië beleefd!