Treinreis richting Ulaanbaatar

Dit keer was de trein nog luxer dan de vorige keer. Het lijkt of we er alsmaar op vooruit gaan. Het was een nieuwere trein met nog meer ruimte voor de bagage en eindelijk een raampje die op een kleine kier gezet kon worden. Iets wat we enorm prettig vonden tijdens de nachten. Aangezien deze trip 2 dagen en 2 nachten zal duren waren we erg blij met de trein en onze cabine.

Wederom hadden we weer inkopen gedaan voor de reis. Om de kosten laag te houden kozen we weer voor noodles met instant aardappelpuree en wat fruit als avondeten en eenvoudig brood met wat beleg voor zowel ontbijt als lunch.

Onderweg hadden we een stop van 6 uur ergens bij een klein station. Je kon kiezen of je de eerste 4 uur daarvan binnen of buiten de trein doorbracht. Omdat je veel stilzit is de keuze dan niet zo moeilijk om uit de trein te stappen en lekker wat rond te gaan lopen of binnen in het station te gaan zitten. Wat we niet verwacht hadden was dat de seconde nadat we uitgestapt waren de trein direct vertrok. En aangezien er niemand Engels spreekt van de locals was er een kleine paniek aanwezig. De trein met al je spullen vertrekt namelijk voor je neus. Wat het nog vreemder maakte was dat de trein daarna achteruit terug kwam rijden maar dan zonder onze wagon, toen weer vertrok na wat wagons los gekoppeld te hebben, toen weer terug kwam, toen weer vertrok, toen kwam alleen onze wagon terug gerold, en zo maar door. Inderdaad heel erg vaag, je had onze gezichten eens moeten zien.

Dit allemaal ging in een erg traag tempo en de momenten dat de trein vertrok, verdween hij ook steeds ver uit het zicht. Wat uiteindelijk bleek was dat de indeling en volgorde van de wagons veranderd werd en dat er een paar achterbleven omdat die niet meer nodig waren. Je snapt dat de seconde dat we weer in de trein konden stappen we er direct ingingen om naar de spullen te gaan. De cabine was nog steeds dicht en alles was er nog, moet ook wel aangezien er ook mensen in bleven. Voor hun was het waarschijnlijk net zo vreemd om steeds voor en achteruit te rollen.

De laatste 2 uur waren helemaal apart. In die 2 uur moest je in je cabine blijven omdat het Russische leger met enkele Russische agenten de trein binnen kwamen. Dit was dus de bekende grens controle. Pas als alles maar dan ook alles gecontroleerd was mochten we Rusland verlaten om Mongolië binnen te gaan. We moesten 3 x onze paspoorten en verblijfspapieren door verschillende personen laten controleren waarbij we op moesten staan om te checken of jij het bent etc. Er werd met drugshonden in elke cabine en de hallen gecheckt op verboden middelen. Zelf de verwarmingsinstallaties werden met zaklampjes gecontroleerd en boven bij het plafond van de hal om te kijken of er niks verstopt was. Hierna volgde de bagagecontrole. Iedereen moest zijn bagage naar beneden halen, gedeeltelijk leeg halen en laten controleren. Daarna moesten we de cabine uit zodat de agenten zelf de cabine en opbergruimtes konden checken. Na dit hele ritueel sloten ze af met een strenge blik en verlieten ze de trein. Erg indrukwekkend om het op deze manier mee te maken.

Alles verliep zonder problemen waardoor we de grens over mochten om een paar uur later vervolgens weer te stoppen voor de Mongoolse grenscontrole. Wederom de paspoorten en nodige papieren erbij, Mongoolse stempel erin en door. Dat is de 2e :)

Gedurende de trip zagen we het landschap steeds mooier en mooier worden. Ongerepte Mongoolse natuur, ik wist dat het prachtig was maar het is nog indrukwekkender dan ik dacht. Er lag minder sneeuw dan in Rusland waardoor het uitzicht alleen maar beter werd. We konden verder kijken en dunne laag sneeuw wat als poedersuiker over de heuvels lag maakte het plaatje compleet.

Ook tijdens deze trip wat vrienden gemaakt waar we zo nu en dan mee gebuurt hebben. Gezelschap en een goede film voor het slapen gaan laten de tijd nog sneller verlopen wat uiteraard welkom is. Omdat het raam gedeeltelijk open kon waren de nachten deze keer een stuk beter te doorstaan. Uiteindelijk de wekker gezet voor vroeg in de ochtend omdat we om 5:50 uur in Ulaanbaatar zullen arriveren.

Die ochtend werden we wederom opgewacht op het platform door onze nieuwe honcho. Dit keer een leuke vrolijke meid van 23 jaar :) Een wat moeilijkere naam om uit te spreken maar na een paar keer was het geen probleem: Jagaana (zeg: Djaganna) Nadat ze ons had voorgesteld aan onze chauffeur, aangezien hij de persoon is die ons de komende dagen overal heen zal brengen, bracht ze ons naar ons hotel. Weer een keer wat anders dan een hostel of guesthouse, dit keer een degelijk hotel. 2 persoonskamers met alles erop en eraan. Omdat het zo vroeg was, spraken we om 10:30 uur af in de lobby zodat we nog lekker wat uurtjes konden slapen en douchen etc. Daarna kan het avontuur in Mongolië beginnen!